Οι πολεμικές αποζημιώσεις από τη Γερμανία

“Καμία κυβέρνηση, ούτε εμείς έχουμε παραιτηθεί από τις αξιώσεις μας, τόσο για το κατοχικό δάνειο, όσο και τις πολεμικές αποζημιώσεις από τη Γερμανία”, τόνισε την Πέμπτη (02/12) από το βήμα της Βουλής, ο υφυπουργός Εξωτερικών, Δημήτρης Δόλλης.

Απαντώντας σε σχετική επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή του ΚΚΕ, Σπύρου Χαλβατζή, ο κ. Ρόλλης δήλωσε πως “διατηρούμε το δικαίωμα χειρισμών για να πετύχουμε την καλύτερη δυνατή λύση”.

Ο κ. Χαλβατζής από τη μεριά του, σημείωσε ότι “καμία κυβέρνηση δεν θέλησε να διεκδικήσει, ούτε το υποχρεωτικό κατοχικό δάνειο, ούτε τις οφειλές της Γερμανίας έναντι των θηριωδιών του πολέμου και της Κατοχής”.

Απαντώντας και πάλι ο υφυπουργός, υπογράμμισε ότι “το θέμα του κατοχικού δανείου ως πολεμικό γεγονός, παραμένει ανοικτό, άρα επιδέχεται διευθέτησης, βάσει των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου”.

Υπενθυμίζεται ότι τον περασμένο Ιανουάριο, “Το Έθνος” είχε δημοσιεύσει πως, ομάδα Ελλήνων επιστημόνων προτίθεται να διεκδικήσει το ποσό των 20 εκατομμυρίων ευρώ για κατοχικό δάνειο, που είχε δώσει η χώρα μας στη Γερμανία, πριν 65 χρόνια για τη διαβίωση των ναζί.

Όπως ανέφερε ο μαθηματικός, διδάκτωρ κοινωνιολογίας και καθηγητής στη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας, Τ. Ηλιαδάκης, επί κατοχής, ο αριθμός των στρατιωτών ναζί έφτανε τους 300.000 και η Γερμανία με την Ιταλία υπέγραψαν ερήμην της κατοχικής κυβέρνησης δανειακή σύμβαση, κατά την οποία η Ελλάδα υποχρεούνταν να καταβάλλει μηνιαίως το ποσό του 1,5 δισ. δραχμών για έξοδα κατοχής.

Τη σύμβαση υπέγραψε και η Ελλάδα, ενώ στη συνέχεια από αναγκαστική μετατράπηκε σε συμβατική, έγινε δηλαδή κοινό συμβατικό δάνειο, το οποίο θα πληρωνόταν στο μέλλον.

“Η πρώτη τροποποίηση στις 2-12-42 όριζε ότι τα ποσά είναι αναπροσαρμοζόμενα και ότι θα άρχιζαν να επιστρέφονται από τον Απρίλίο του 1943. Μάλιστα κατέβαλαν δύο εξοφλητικές δόσεις και στη συνέχεια σταμάτησαν την επιστροφή, οπότε μετέπεσε το δάνειο σε έντοκο λόγω υπερημερίας. Δηλαδή είχε μετατραπεί σε δάνειο σταθερού νομίσματος και έντοκο”, είχε  εξηγήσει ο κ. Ηλιαδάκης.

“Αυτό που μας έλειπε ήταν η τεκμηρίωση, την οποία σήμερα έχουμε. Είχε χαθεί ακόμα και σύμβαση του δανείου που βρέθηκε τελικά στη Γερμανία. Από αρχεία στο Φράιμπουργκ φέραμε τα έγγραφα στο υπουργείο Εξωτερικών. Τώρα γίνεται μια συγκροτημένη προσπάθεια στην οποία μετέχουν διπλωμάτες, ακαδημαϊκοί, επιστημονικοί φορείς και γνωστές προσωπικότητες που θα αποτελέσουν τα μέλη μιας επιτροπής για τη διεκδίκηση του δανείου.

Η ενωμένη σήμερα Γερμανία αρνείται να εκπληρώσει μια συμβατική υποχρέωσή της. Η πολιτική αυτή αναδύει συμπεριφορά κράτους που έχασε τον πόλεμο, αλλά κέρδισε την ειρήνη και ως εκ τούτου δεν αναγνωρίζει οφειλές σε όσους κέρδισαν τον πόλεμο αλλά χάνουν στην ειρήνη”.

“Μετά την ενοποίηση της Γερμανίας το 1990, έχει εκλείψει και το τυπικό επιχείρημα του χωρισμού της Γερμανίας. Επομένως το δάνειο είναι άμεσα διεκδικήσιμο. Μπορεί να το διεκδικήσει η ελληνική κυβέρνηση, η Τράπεζα της Ελλάδος μέσω συντεταγμένων πολιτειακών θεσμών. Οι ναζί ουδέποτε το αμφισβήτησαν, άρχισαν μάλιστα την αποπληρωμή του, ενώ ο καγκελάριος Ερχαρντ το 1964 είχε δεσμευθεί για την επιστροφή του μετά την επανένωση της Γερμανίας”, σύμφωνα με τον καθηγητή Ηλιαδάκη.