Αεροπορικά εισιτήρια: Ο ανταγωνισμός ρίχνει τις τιμές

«Από 9 ευρώ Παρίσι - Βαρκελώνη» ή Ρώμη «τον Οκτώβριο» · αυτό είναι το είδος της διαφήμισης που αρέσει ιδιαίτερα στη Ryanair, αλλά και στις υπόλοιπες αεροπορικές εταιρείες χαμηλού κόστους.

Για να μπορέσουν να προσφέρουν έστω και σε επιλεγμένες περιόδους τέτοιες τιμές οι εταιρείες low cost μιμήθηκαν κατά πολύ το μοντέλο το οποίο υιοθέτησε στις ΗΠΑ η πρωτοπόρος στον τομέα Southwest Αirlines πριν από 40 χρόνια: επιλεκτικές συνδέσεις μεταξύ συγκεκριμένων πόλεων, μικρά αεροδρόμια με χαμηλότερους φόρους και ένα μόνο μοντέλο αεροπλάνου (συνήθως το Βoeing 737) που μειώνει τις δαπάνες συντήρησης και εκπαίδευσης των πιλότων.

Σε αυτά προστίθενται η εναέρια εξυπηρέτηση κατά τη διάρκεια της πτήσης με κόστος που συμπιέζεται στο ελάχιστο και μια όσο γίνεται μεγαλύτερη εκμετάλλευση των χώρων του αεροσκάφους, καθώς και η αλλαγή στον καταμερισμό των εργασιών. Ετσι, οι εταιρείες χαμηλού κόστους καταφέρνουν να περιορίσουν αισθητά το μέσο κόστος ανά «θέση και χιλιόμετρο».

Οι μεγάλες εταιρείες δεν μπορούν να το κάνουν για πολλούς λόγους. Συνήθως έχουν πολύ υψηλότερο κόστος για το προσωπικό τους και μεγαλύτερη ποικιλία αεροσκαφών, τα οποία αναγκαστικά υποχρησιμοποιούνται. Επίσης, το κόστος παραγωγής του καθίσματος στη Ryanair είναι 40 ευρώ, στην ΕasyJet 60 ευρώ, αλλά σχεδόν 110 ευρώ στις Αir France, ΒΑ ή Lufthansa. Ο χαρακτηρισμός ωστόσο «χαμηλού κόστους» δεν σημαίνει αναγκαστικά χαμηλότερη τιμή!

Γιατί μπορεί να βρει κάποιος πολύ ανταγωνιστικές τιμές στις παραδοσιακές εταιρείες, οι οποίες δίνουν ταυτόχρονα πρόσβαση και σε επιπλέον υπηρεσίες. Ομως, όσο το εισιτήριο είναι φθηνότερο τόσο μεγαλύτεροι είναι οι περιορισμοί.

Η εμφάνιση των εταιρειών χαμηλού κόστους αποτέλεσε πραγματικό σοκ για τις αεροπορικές εταιρείες. Για να μειώσουν τις τιμές έπρεπε πρακτικά να μειώσουν τις παροχές τους.

Ετσι, η Βritish Αirways κατάργησε τη διατροφή στις πτήσεις της κάτω των 90 λεπτών και η Αir France επέβαλε πρόσθετη χρέωση 50 ευρώ στη δεύτερη αποσκευή πάνω από 23 κιλά. Για να βελτιώσουν την πληρότητά τους κατάργησαν ορισμένες πτήσεις, ενώ μερικές προσπάθησαν να εξοικονομήσουν από το ιπτάμενο προσωπικό τους βάζοντάς το να κάνει περισσότερες ώρες πτήσης ή μειώνοντας τις παροχές (όπως δωρεάν εισιτήρια).

Μη μπορώντας όμως στην πραγματικότητα να συναγωνιστούν τις εταιρείες χαμηλού κόστους στο επίπεδο των τιμών, οι μεγάλες εταιρείες προσπαθούν να προτείνουν μεγαλύτερη προσαρμοστικότητα και περισσότερες παροχές στον πελάτη.

Ετσι, αντίθετα από τη Ryanair ή την easyJet, των οποίων τα εισιτήρια δεν αλλάζουν... μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, οι μεγάλες εταιρείες προσφέρουν διάφορα προγράμματα αλλαγής της κράτησης, έστω και με πρόσθετη χρέωση, ενώ επίσης προσφέρουν καλύτερη πρόσβαση και επιλογή στην κράτηση θέσης (επιλογή για παράθυρο ή διάδρομο) ή και προγράμματα συσσώρευσης πόντων.

Αυτές οι προσπάθειες όμως όσο αναγκαίες και να είναι δεν είναι αρκετές. Ετσι λίγο ως πολύ όλες πλέον διαθέτουν από μια θυγατρική χαμηλού κόστους: Τransavia (Αir France), Germanwings (Lufthansa), Vueling (Ιberia), Jetstar (Qantas).

Το Βήμα