Η υπαίθρια Διαφήμιση αντεπιτίθεται

Η Πανελλαδική Ένωση που εκπροσωπεί την υπαίθρια Διαφήμιση προσπαθεί να κινητοποιήσει την κοινή γνώμη για να αποφύγει την πορεία συρρίκνωσης ή ακόμα και την εξαφάνιση, η οποία προδιαγράφεται για τον κλάδο το τελευταίο διάστημα από πλευράς κυβέρνησης. Η Ένωση ξεκινά μια ενημερωτική εκστρατεία στην οποία χρησιμοποιεί το μοναδικό ισχυρό όπλο το οποίο διαθέτει, την ίδια την υπαίθρια Διαφήμιση.
Αναδεικνύει με το Μέσο αυτό τη συνεισφορά στους Δήμους και τους δημότες, την οποία αποτιμά (μισθώματα δημοτικά τέλη και φόροι) στα 35 εκ. ευρώ ετησίως με τα στοιχεία του 2009. Χρήματα με τα οποία οι Δήμοι καλύπτουν διάφορες κοινωνικές ανάγκες (παιδικές χαρές, αθλητικές δραστηριότητες κ.λπ.). Επίσης η Ένωση επισημαίνει ότι και το κεντρικό κράτος εισπράττει σημαντικά φορολογικά έσοδα, τα οποία σε ετήσια βάση με τα δεδομένα του 2009 προσεγγίζουν τα 40 εκ. ευρώ.

Η Ένωση διαμαρτύρεται για την έλλειψη συνομιλητή από την πλευρά της πολιτείας και ζητά την κατεπείγουσα αναθεώρηση του κανονιστικού πλαισίου, με στόχο να υπάρξουν άμεσα νόμιμες διαφημιστικές θέσεις σε όλη την επικράτεια, όπως ισχύει στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.

Η αλήθεια είναι ότι η στάση της κυβέρνησης στο συγκεκριμένο θέμα χαρακτηρίζεται από αδιαφάνεια και αρνητικές προθέσεις. Η εκτεταμένη παρανομία είναι μια καλή δικαιολογία για θετική δράση, όχι όμως και για επιλογές που δεν εξυπηρετούν κανένα, ούτε την οικονομία, ούτε το περιβάλλον, ούτε τη νομιμότητα.
Οικονομικά η υπαίθρια Διαφήμιση είναι ένα σημαντικό εργαλείο για τις τοπικές οικονομίες.

Προσφέρει μια μοναδική δυνατότητα στις μικρές τοπικές επιχειρήσεις να επικοινωνούν με τους τοπικούς καταναλωτές, χτίζοντας συχνότητα και κάλυψη με μικρό κόστος. Δυνατότητα που δεν προσφέρουν στη χώρα μας τα άλλα τοπικά Μέσα ενημέρωσης, λόγω του σχετικά χαμηλού ποσοστού κάλυψης του τοπικού κοινού. Έχει δε το επιπρόσθετο πλεονέκτημα της απόλυτης γεωγραφικής στόχευσης, έτσι ώστε η μικρή τοπική επιχείρηση να μπορεί να απευθύνεται ακριβώς στο κοινό που την ενδιαφέρει. Είναι λοιπόν αδιανόητο και παράλογο να επιδιώκει κανείς να την καταργήσει.

Περιβαλλοντικά, αν χρησιμοποιείται με μέτρο, δεν προκαλεί κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα. Για αυτό άλλωστε υπάρχει σε όλες τις χώρες με υψηλή περιβαλλοντική ευαισθησία. Επίσης, κανείς διεθνώς δεν ισχυρίζεται σοβαρά ότι αποτελεί αξιόλογη αιτία ατυχημάτων (σε σχέση για παράδειγμα με τα κινητά τηλέφωνα, τους καυγάδες με τον ή τη συνοδηγό, την οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ, την κακή συντήρηση του οδοστρώματος, την παραβίαση βασικών κανόνων κυκλοφορίας κ.λπ.).

Σε ό,τι αφορά τέλος τη νομιμότητα, αυτή ασφαλώς πρέπει να επιτευχθεί. Στη βάση όμως μιας καινούριας νομοθεσίας, η οποία θα θέτει λογικούς όρους, όρια και κυρίως καθαρούς και απλούς κανόνες εφαρμογής που να μην καθιστούν τους ενδιαφερόμενους δέσμιους των αυθαίρετων αποφάσεων της κρατικής γραφειοκρατίας. Διότι η ισχύουσα νομοθεσία είναι πράγματι απαράδεκτη. Πολύπλοκη, πολυδαίδαλη, με σύγχυση και επικάλυψη αρμοδιοτήτων, ωθεί τους εμπλεκόμενους στην παρανομία, χωρίς να προβλέπει κανενός είδους σοβαρή κύρωση.

Η κυβέρνηση μπορεί και πρέπει να φέρει μια νέα νομοθεσία με την οποία να εκλογικεύσει την αγορά και να εξασφαλίσει άπαξ και δια παντός την τήρηση της νομιμότητας. Αυτό που δεν πρέπει να κάνει είναι να καταστρέψει μια αγορά, σε περίοδο μάλιστα οικονομικής κρίσης, για λόγους δογματισμού ή/και πολιτικής εξυπηρέτησης άλλων αγορών.

Marketing Week