Τα υδροπλάνα στην Ελλάδα: Ιστορίες για αγρίους

Για το εθνικό έγκλημα του αεροδρομίου Ελληνικού και τη με- τατροπή του σε χώρο πράσινου μπετόν έχω γράψει. Για την προσπάθεια των δήμων της βορειοδυτικής Αττικής να μετα- τρέψουν (για την υγεία των παιδιών τους) το αεροδρό- μιο Τατοΐου σε νεκροταφείο, υπερτοπικό πόλο αναψυχής και «χώρο ήπιας οικιστικής ανάπτυξης», το ίδιο.

Εχω επίσης αναφερθεί στη μετατροπή του αεροδρομίου Μα-ραθώνα στο μεγαλύτερο εκτροφείο βατράχων στην Ε.Ε. Για το γραφειοκρατικό  συνδικαλιστικό σκάνδαλο γύρω απ’ την εκμετάλλευση των υδροπλάνων σε μια χώρα που έχει 3.000 νησιά και έναν σκασμό παραλιακές πόλεις έχω;

Δεν έχω! Αν τα σκάνδαλα της «Siemens», του Χρηματιστηρίου, της «Vodafone» και του Βατοπεδίου παίρνουν 10, εκείνο των υδροπλάνων παίρνει 10 με τόνο όχι για το ύψος των μιζών και των «χορηγιών» αλλά για τον τρόπο που συντεχνιακές νοοτροπίες σοδομίζουν την Ελλάδα για να διατηρήσουν τα προνόμιά τους.

Αναφέρομαι στο θέμα διότι στο υπουργείο Μεταφορών ετοιμάζουν το τελικό κείμενο νέου νόμου «περί υδροπλάνων» και ένα πουλάκι μού λέει ότι ο Δ. Ρέππας έχει καταλάβει ότι κά-ποιοι παίζουν χοντρά παιγνίδια προς ίδιον όφελος. Ποιοι είναι; Ας το δούμε από… ψηλά. Οταν απεργούν οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφο- ρίας, όλα τα αεροδρόμια της χώρας νεκρώνουν.

Οταν απεργούν οι αερολιμενικοί, τα μεγάλα αεροδρόμια (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ρόδος, Ηράκλειο, Χανιά) λειτουργούν. Οι απεργίες κλείνουν μόνο τα μικρά αεροδρόμια (Σύρο, Πάρο, Μήλο, Κύθηρα κ.λπ.) και άλλα στα οποία δεν υπάρχουν ελεγκτές.

Αν επιτραπεί η χρήση υδροπλάνων, τα νησιά και οι παραθαλάσσιοι προορισμοί δεν θα μένουν ποτέ αποκλεισμένα και οι απεργίες θα είναι χωρίς νόημα! Σε απλά ελληνικά, η εκμετάλλευση απογυμνώνει τους αερολιμενικούς από κάθε συνδικαλιστική ισχύ και ανοίγει τις πόρτες σε όσους επιθυμούν να πάνε γρήγο- ρα και με ασφάλεια σε δεκάδες προορισμούς.

Επειδή η συμπαθής τάξη δεν έχει τα κότσια να πει ανοιχτά «όχι» σε κάτι που θέλουν οι τοπικές κοινωνίες και το υπουρ- γείο Μεταφορών, το δυναμιτίζουν από μέσα. Πώς; Φτιάχνοντας τους κανονισμούς εκμετάλλευσης με τρόπο που κάνει ακόμα και την κωμική σειρά του BBC «Yes minister» να ωχριά. Οι διαδικασίες, οι απαιτήσεις και οι «κανονι- Κώστας Καββαθάς

Τα υδροπλάνα στην Ελλάδα: ιστορίες για αγρίους τωνδ σμοί» υφαίνονται ώστε (α) να οδηγήσουν τον επενδυτή στα πρόθυρα της αυτοκτονίας και (β) να τον κάνουν (αν είναι ξένος) να εγκαταλείψει τρέχοντας τη χώρα. Οι πα- ροικούντες την «αεροπορική Ιερουσαλήμ» γνωρίζουν τις περιπέτειες της καναδέζικης «Air Sea Lines» που, αφού έχασε 30 εκατομμύρια δολάρια, πήρε των ομματιών της δηλώνοντας «never again».

Δεν είναι τυχαίο το ότι τελευ- ταία και στο δικό μου e-mail κάποιοι για να «φτιάξουν κλίμα» (ονόματα στη διάθεση του εισαγγελέα) στέλνουν φωτογραφίες με ατυχήματα υδροπλάνων αλλά όχι αερο- πλάνων και ελικοπτέρων.

Για καλύτερη ενημέρωση (πε- τάω ανεμόπτερα, αεροπλάνα και ελικόπτερα αλλά όχι, ακόμα, υδροπλάνα), ζήτησα τη βοήθεια ανθρώπων που αγαπούν πραγματικά την Πολιτική Αεροπορία αλλά και του μέλους του Δ.Σ. της AOPA Hellas (Aircraft Owners & Pilots Association) Βασίλη Κώστα, ο οποίος και επιβεβαί- ωσε τις πληροφορίες μου.

Στο σημείο αυτό να προσθέσω ότι, συνήθως, τα υδροπλάνα είναι μικρά αεροσκάφη. Οσα χρησιμοποιούνται για δημόσιες αερομεταφορές έχουν από 9 έως 19 θέσεις και είναι η ιδανική λύση για μικρά νησιά, που δεν δικαιολογούν την κατασκευή αε- ροδρομίου και έχουν μικρό αριθμό κατοίκων. Δεν υπάρ- χει ελληνικό νησί, όσο μικρό κι αν είναι, που να μην έχει πρόσβαση με τα μεγάλα αστικά κέντρα με μια πτήση 30 - 45 λεπτών.

Για να πάει κάποιος π.χ. ένα Σ/Κ στη Σίφνο δεν έχει παρά να μπει σε ένα υδροπλάνο που θα αποθαλασσώνεται απ’ το Φαληρικό Δέλτα - με την προϋπόθε- ση ότι η «Tοπική Aυτοδιοίκηση» δεν πάσχει από υστερία.

Ο ίδιος είπε -και εγώ είμαι σε θέση να ξέρω- ότι η πολιτική ηγεσία και οι τοπικές κοινωνίες θέλουν τα υδρο πλάνα και, ευτυχώς (ή δυστυχώς!), υπάρχουν ακόμα επιχειρηματίες οι οποίοι, παρά την τραυματική εμπειρία της «Air Sea Lines», είναι έτοιμοι να ρισκάρουν αρκεί να συ- μπαρασταθεί το κράτος

Μια άλλη εταιρεία με έδρα τον Βόλο (η «Αργώ») αγωνίζεται, χωρίς επιτυχία, τρία περίπου χρόνια να πάρει άδειες προσέγγισης στα νησιά των Σποράδων αλλά της επιτρέπεται να πετάξει μόνο στη Σκιάθο που έχει αεροδρόμιο (αφού τα υδροπλάνα μπορούν και να προσγειωθούν) αλλά όχι στην Αλόννησο που δεν έχει!

Η πρόταση είναι να καταργηθούν αμέσως τα προεδρικά διατάγματα τα οποία στην ουσία απαγορεύ- ουν την εκμετάλλευσή τους και να επιτραπεί η ελεύθερη πτήση υδροπλάνων σε όλα τα ελληνικά νησιά, όπως ακριβώς συμβαίνει με τα ελικόπτερα.

Ο πιλότος του υδρο- πλάνου (όπως του αεροπλάνου και του ελικοπτέρου) είναι ο μόνος υπεύθυνος για την ασφάλεια του σκάφους και των επιβατών. Η ρύθμιση θα ανοίξει άμεσα τις πτήσεις των υδροπλάνων σε όλα τα ελληνικά νησιά, θα βοηθήσει τον τουρισμό από την τρέχουσα περίοδο, θα δημιουργήσει ζήτηση για την αγορά ή ενοικίαση βραχονη- σίδων και άλλων απομονωμένων εκτάσεων και θα δημι- ουργήσει εκατοντάδες θέσεις εργασίας.

Πηγή: "Πρώτο Θέμα" Κώστας Καβαθάς