Οι μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις γεμίζουν τα ταμεία

Το καλύτερο δώρο έκανε, έστω και εν αγνοία της, η ΟΥΕΦΑ στην Ισπανία. Εν μέσω ύφεσης της χώρας, κοινωνικής αναταραχής και περίοδο λιτότητας, η διοργάνωση του τελικού του Τσάμπιονς Λιγκ το προηγούμενο Σάββατο έμοιαζε με περιττή πολυτέλεια. Ομως, η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική τόσο για την Ισπανία, και τη Μαδρίτη ειδικότερα, όσο και για την ευρωπαϊκή οικονομία γενικότερα.

Ο μεγάλος τελικός ανάμεσα στην Μπάγερν και την Ιντερ υπολογίζεται ότι προκάλεσε έναν τζίρο της τάξεως των 351,5 εκατ. ευρώ, με κορωνίδα την 22α Μαΐου, όταν η μεγάλη μερίδα των οπαδών μετακινήθηκε από τη Γερμανία και την Ιταλία για να παρακολουθήσει το ματς. Ο περσινός τελικός ανάμεσα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και την Μπαρτσελόνα στη Ρώμη προκάλεσε έναν τζίρο της τάξεως των 313 εκατ. ευρώ.

Σύμφωνα με την έρευνα που πραγματοποίησε ένας εκ των χορηγών της διοργάνωσης, περισσότεροι από εκατόν είκοσι χιλιάδες άνθρωποι ταξίδεψαν στην ισπανική πρωτεύουσα, παρ’ ότι το γήπεδο χωρούσε μόνο εβδομήντα πέντε χιλιάδες θεατές και ανάμεσά τους ήταν πολλοί Ισπανοί!

Η αβεβαιότητα σχετικά με την έκβαση του αγώνα, την ώρα που οι δύο ομάδες διεκδικούσαν τον τρίτο τίτλο της σεζόν έπειτα από εκείνους των εθνικών πρωταθλημάτων και Κυπέλλων τους, καθώς και το γεγονός ότι η Ιντερ έφτανε σε ευρωπαϊκό τελικό έπειτα από τριάντα οκτώ χρόνια ανέβασαν τον αριθμό των τουριστών. Τα χρήματα που άλλαξαν χέρια δεν προέκυψαν μόνον από το ταξίδι αλλά και από όσα ξοδεύτηκαν για φαγητό, ποτό και αγορές εμφανίσεων των δύο αντιπάλων, όπως αναφέρει η έρευνα.

«Σε δύσκολες οικονομικές εποχές, αυτού του είδους οι διοργανώσεις βοηθούν τον κόσμο να ξεφύγει από τη σκληρή πραγματικότητα της καθημερινότητας» εξήγησε ο καθηγητής αθλητικών επιχειρήσεων κ [Το Champions Festival καθιερώθηκε από το 2006 ως τόπος συνάντησης των οπαδών με τους χορηγούς.] και μάρκετινγκ του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης Σάιμον Τσάντγουικ, ο οποίος διηύθυνε την έρευνα: «Ο τζίρος θα σπάσει κάθε προηγούμενο ρεκόρ φέτος. Είναι φανερό ότι το ποδόσφαιρο είναι τρομακτικό επιχειρηματικό μέγεθος, παρ’ ότι φέτος δεν υπήρχαν αγγλικές ή ισπανικές ομάδες στον τελικό. Στην πραγματικότητα, είδαμε περισσότερους οπαδούς να μετακινούνται με προορισμό τη Μαδρίτη, επειδή η ημέρα διεξαγωγής του συγκεκριμένου τελικού άλλαξε από την παραδοσιακή Τετάρτη σε Σάββατο, οπότε οι άνθρωποι μπορούν να ταξιδέψουν ευκολότερα».

Η παραοικονομία πάντως δεν έμεινε… έξω από το παιχνίδι, αφού στη μαύρη αγορά τα εισιτήρια που πέρασαν στα χέρια των επιτηδείων έφτασαν να πωλούνται μέχρι και 1.000 ευρώ. Ωστόσο, ακόμα και αυτή η τιμή αποδεικνύει ότι η οικονομική κατάσταση είναι δύσκολη, καθώς σε προηγούμενους τελικούς (2005 στην Κωνσταντινούπολη, 2006 στο Παρίσι, 2009 στη Ρώμη) οι τιμές των εισιτηρίων στη μαύρη αγορά ξεπερνούσαν τα 3.000 ευρώ! Περιπτώσεις «μαύρου χρήματος», πολύ πιο συνηθισμένες όμως, ήταν και οι πωλήσεις ανεπίσημων κασκόλ, λαβάρων και καπέλων που αφορούσαν το ζευγάρι του τελικού, καθώς και της πώλησης αλκοόλ από μετανάστες στις πλατείες και στους δρόμους όπου μαζεύονταν οι οπαδοί για να τραγουδήσουν πριν και μετά τον αγώνα.


Ζεστό χρήμα στα ταμεία των φιναλίστ

Η Ιντερ με τη νίκη της στο χθεσινό παιχνίδι υπολογίζεται ότι θα βάλει στα ταμεία της κατά τη διάρκεια του τρέχοντος έτους ένα ποσό κοντά στα εκατόν είκοσι εκατ. ευρώ. Αυτό προκύπτει από τα περίπου ογδόντα εκατ. ευρώ που προσφέρει η ΟΥΕΦΑ από την αρχή της διοργάνωσης ώς την κατάκτηση του τροπαίου, αλλά και την αυξημένη αξία των παικτών της στην ποδοσφαιρική αγορά, την αύξηση των εισιτηρίων διαρκείας για την επόμενη σεζόν, τις νέες συμφωνίες που θα κάνει με χορηγούς, καθώ [Οι οπαδοί έχουν την ευκαιρία να φωτογραφηθούν με το τρόπαιο του Τσάμπιονς Λιγκ.] ς και τα χρήματα που έχει να λάβει από τα τηλεοπτικά. Η ηττημένη Μπάγερν υπολογίζεται ότι θα πάρει περίπου εβδομήντα εκατ. ευρώ.

Η ισπανική πρωτεύουσα υπολογίζεται ότι θα κερδίσει γύρω στα πενήντα εκατ. ευρώ, ελάχιστα περισσότερα από όσα κέρδισε η Ρώμη πέρυσι. Επίσης, σε όλα αυτά πρέπει να προστεθεί ο τζίρος που έγινε σε διάφορες πόλεις της Γερμανίας και της Ιταλίας, αφού οι οπαδοί συγκεντρώνονταν σε γήπεδα (Μπάγερν) ή σε κεντρικές πλατείες (Μιλάνο) για να δουν από γιγαντοοθόνες το ματς. Συνολικά, περίπου εκατόν εβδομήντα εκατ. φίλαθλοι παρακολούθησαν το παιχνίδι, ξεπερνώντας την τηλεθέαση του φετινού τελικού του Superbowl.

«Η ιδιαιτερότητα του φετινού τελικού ήταν η ιταλική και η γερμανική διάσταση και αντίληψη, που υπόσχονταν έναν εντελώς απρόβλεπτο τελικό» ανέφερε ο Τσάντγουικ. Φέτος, ήταν η πρώτη φορά έπειτα από έξι χρόνια που στον τελικό δεν υπήρχε ισπανική ή αγγλική εκπρόσωπος. Η Μπάγερν και η Ιντερ ακολουθούν δύο εντελώς διαφορετικά επιχειρηματικά μοντέλα, σύμφωνα με τη γερμανική επενδυτική εταιρεία Sport+Markt. Η Ιντερ λαμβάνει το 60% των συνολικών εσόδων της από τα τηλεοπτικά δικαιώματα, ενώ οι Βαυαροί κερδίζουν το 54% των χρημάτων τους από τους χορηγούς και το μάρκετινγκ.

Οι δύο ομάδες λοιπόν έχουν εξασφαλισμένη την οικονομική επιτυχία τους για την επόμενη σεζόν, αλλά η Ισπανία εξακολουθεί να αναρωτιέται αν τα πενήντα εκατ. ευρώ είναι αρκετά για να σώσουν τη δική της κατάσταση. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ευρωπαϊκός Νότος έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους και στην Ιβηρική χερσόνησο, αφού πρώτα το γαϊτανάκι ξεκίνησε από την Ελλάδα.

Σε αντίθεση με άλλα χρόνια που οι τιμές των προϊόντων ανέβαιναν κατακόρυφα κατά το τριήμερο διεξαγωγής του τελικού του Τσάμπιονς Λ [Η μπουτίκ της Ρεάλ φιλοξένησε τις custom μπάλες της διοργάνωσης από το 2002 μέχρι σήμερα.] ιγκ (κυρίως στις Αθήνα, Ρώμη, Κωνσταντινούπολη από το 2005 μέχρι σήμερα), η Μαδρίτη είχε φορέσει τα… εκπτωτικά της, για να υποδεχθεί τους τουρίστες.

Κεντρικά καταστήματα σε μέρη όπου τα ενοίκια βρίσκονται στα ύψη, όπως η Puerta Del Sol και η Calle Fuencaral, ή αλυσίδες σε τεράστιους χώρους στην Calle Del Carmen και στην Gran Via, που ούτως ή άλλως έχουν προσιτές τιμές στα προϊόντα τους, κάνουν προσφορές (οι εκπτώσεις «μπαίνουν» σε περίπου δύο μήνες). Επιγραφές που ανέφεραν «στα τρία είδη το ένα δώρο» ή «μισή τιμή στο δεύτερο προϊόν», ακόμα και εκπτώσεις 30% έως 50% σε επιλεγμένα προϊόντα (περισσότερο από το μισό εμπόρευμα μερικές φορές) μπορούσε να δει κανείς στις βιτρίνες αλλά ακόμα περισσότερο μέσα στα καταστήματα.

Στις συζητήσεις με εργαζομένους και ιδιοκτήτες μαγαζιών η ανασφάλεια ήταν εμφανής, καθώς το «ελληνικό πρόβλημα» έπαψε να είναι ελληνικό, όταν η Πορτογαλία και η Ισπανία πριν από λίγες ημέρες ανακοίνωσαν μέτρα λιτότητας ανάλογα με τα δικά μας.
«Ευτυχώς, έχω στέγη να ζήσω χωρίς να πληρώνω δάνειο» έλεγε υπάλληλος σε ένα αχανές πολυκατάστημα της Calle Preciados, ο οποίος από τη Σεβίλλη μετακόμισε στη Μαδρίτη πριν από μερικά χρόνια. Οι διακοπές που έκανε δύο φορές στην πατρίδα μας είναι πια ανάμνηση και θεωρεί ότι δεν θα μπορέσει να επαναλάβει ταξίδια στο εξωτερικό με την ίδια ευκολία στο μέλλον.

Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι και πολύβουοι, ακόμα και την Κυριακή μετά τον τελικό που τα καταστήματα έχουν το δικαίωμα να είναι ανοικτά, αλλά τα περισσότερα ήταν κλειστά. Ο τζίρος στην καθημερινότητα δεν έχει καμία σχέση με το παρελθόν, αλλά τουλάχιστον εκεί η διασκέδαση είναι ακόμα ζωντανή όχι με απρόσιτες τιμές, αλλά με 1 ευρώ το ποτήρι μπίρας και 1,5 ευρώ τον καφέ!
                                                                                                                                                                                                  espresso