Ο Economist γράφει για την Ελλάδα

Οι Έλληνες εργαζόμενοι είναι τόσο έξω φρενών με τα αυστηρά μέτρα λιτότητας που τους επιβλήθηκαν από τη κυβέρνησή τους, που εκτονώνουν την οργή τους με κάθε τρόπο, ακόμη και με βία. Αυτή είναι η εντύπωση που έχει δημιουργηθεί στο κόσμο, με τις εικόνες που κυκλοφόρησαν από τις διαδηλώσεις της 5ης Μαίου, όταν χάθηκαν και τρεις ζωές αθώων .

Σύμφωνα όμως με τον Έλληνα υπουργό Δημόσιας Τάξης Μιχάλη Χρυσοχοϊδη, η κατάσταση είναι ακόμη πιο σύνθετη. Σε μια πρόσφατη συνέντευξή του, ο υπουργός έκανε σαφή διαχωρισμό μεταξύ δυο τουλάχιστον ομάδων ανθρώπων που βγαίνουν στους δρόμους.

Η μία ομάδα είναι οι συνδικαλιστές. Οι μεγαλύτερες ομοσπονδίες τους συνδέονται με το κυβερνών σοσιαλιστικό κόμμα ΠΑΣΟΚ, ενώ μια μειοψηφία συνδέεται με τους ορθόδοξους μαρξιστές του ΚΚΕ.

Καμία από τις δυο ομάδες δεν έχει κάποιο πρόσφατο ιστορικό βίας. Μπορούν πολύ εύκολα να κινητοποιήσουν χιλιάδες ανθρώπων που θα βγουν στους δρόμους φωνάζοντας συνθήματα, αλλά μέχρι εδώ. «Έχουν ιερό δικαίωμα να διαμαρτύρονται ειρηνικά…» λέει ο υπουργός.

Μια πολύ πιο σκληρή πρόκληση είναι αυτή μιας ομάδας 500-1.000 αυτόκλητων «πολεμιστών πόλης» που ξεκινούν συγκρούσεις με την αστυνομία, πετώντας πέτρες, βόμβες μολότοφ, και βάζοντας φωτιά σε ιδιοκτησίες.

Προέρχονται από έναν «ρομαντικό» υπόκοσμο, επικαλούμενοι ιδεολογίες που απορρίπτουν τη συμβατική πολιτική. Στην Ελλάδα είναι γνωστοί με τον γενικό χαρακτηρισμό «αναρχικοί», ή αντι-εξουσιαστές. Ορμητήριο τους είναι τα Εξάρχεια, μια περιοχή στο κέντρο της πρωτεύουσας.

Οι «αναρχικοί» ήρθαν στο προσκήνιο στη διάρκεια των ταραχών που κράτησαν τρεις εβδομάδες τον Δεκέμβριο του 2008, και που τερματίστηκαν όταν οι αστυνομικοί πυροβόλησαν και σκότωσαν έναν έφηβο.

Στις πιο πρόσφατες ταραχές, πυρπόλησαν αρκετά κτίρια στο κέντρο της Αθήνας και ενεπλάκησαν σε οδομαχίες με τα ΜΑΤ. Στη διάρκεια της διακυβέρνησης της χώρας από τη προηγούμενη κεντροδεξιά παράταξη, οι αναρχικοί, όπως και άλλες ομάδες που αμφισβητούν τη κρατική εξουσία, απολάμβαναν απόλυτη ασυλία, κάνοντας κατάληψη σε κτίρια και προωθώντας μια κουλτούρα βίας.

Ο κος Χρυσοχοίδης επιμένει πως η κατάσταση αλλάζει. Ισχυρίζεται πως όταν ανέλαβε πρόσφατα την ηγεσία του υπουργείου, μετά από ένα διάλειμμα 6 χρόνων, βρήκε τους δρόμους της Αθήνας πολύ πιο επικίνδυνους. Εκτός από τη σποραδική βία των ακροαριστερών, πολλά σημεία της Αθήνας είχαν περιέλθει στον έλεγχο του εγκληματικού υπόκοσμου, εμπόρων ναρκωτικών, δουλεμπόρων και προαγωγών. Όπως λέει, μια πιο έντονη αστυνομική παρουσία τους τελευταίους μήνες, έχει μειώσει σχετικά την μικροεγκληματικότητα.

Τι γίνεται όμως με τη μειονότητα αυτών των αντιεξουσιαστών που πέρασαν από την απλή βία στη τρομοκρατία; Το 2002 ο κος Χρυσοχοίδης επέβλεψε την εξάρθρωση μιας από τις μακροβιότερες ακροαριστερές τρομοκρατικές συμμορίες, της 17Ν, η οποία στο πέρασμα τριών δεκαετιών είχε πραγματοποιήσει επιθέσεις σε αμερικανικούς, βρετανικούς, τουρκικούς και ελληνικούς στόχους, δολοφονώντας 23 ανθρώπους.

Η μεγαλύτερη τρομοκρατική ομάδα στην Ελλάδα είναι σήμερα ο Επαναστατικός Αγώνας που βαίνει μάλλον προς εξαφάνιση, μετά τη σύλληψη 6 μελών του το περασμένο μήνα. Βρέθηκαν στοιχεία για συμμετοχή σε 16 επιχειρήσεις μεταξύ των οποίων και μια επίθεση με αντιαρματικό εναντίον της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα. Μια σειρά άλλων παρόμοιων ομάδων με εξωτικά ονόματα, όπως Συνομωσία των Πυρήνων της Φωτιάς, Επαναστατική Σέχτα κλπ είναι ακόμη ελεύθερες.

Σε ένα κράτος όμως, όπου η αστυνομική αυθαιρεσία και η ξενοφοβία δημιουργούν προβλήματα, ο υπουργός δεν είναι διατεθειμένος να επιτρέψει τις επιχειρήσεις ασφάλειας να δικαιολογήσουν τη δίωξη ευπαθών ομάδων. Παρά τα προβλήματα, λέει, που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση από εγκληματικές δραστηριότητες κάποιων μεταναστών, οι περισσότεροι από τους μετανάστες ευημερούν.

Ο χειρισμός των πρόσφατων διαδηλώσεων εκ μέρους της ελληνικής αστυνομίας ήταν αρκετά χαμηλών τόνων, σε σχέση πάντα με τα διεθνή στάνταρ. Ο υπουργός λέει πως αυτό γίνεται για να αποφευχθεί η όποια κλιμάκωση.

Όσο για το ενδεχόμενο μελλοντικών διαδηλώσεων και κοινωνικής αναταραχής, ο υπουργός επιμένει πως η μεγάλη πλειοψηφία του λαού θα υποστεί τα οικονομικά δεινά χωρίς να καταφύγει στη βία. «Είμαστε ανθεκτικοί, ταλαντούχοι και ελαστικοί άνθρωποι.  Αυτές οι καταστάσεις δεν είναι οι χειρότερες που μπορούμε να υποστούμε».

The Economist / antinews