Αρραγέςκαι ενιαίο μέτωπο ζητεί ο Παναγόπουλος

«Σήμερα δεν προσήλθαμε στην προγραμματισμένη συνάντηση με τον υπουργό Εργασίας κ. Ανδρέα Λοβέρδο, καθώς διαμορφώθηκε πλειοψηφία, η οποία θεώρησε ότι, μετά την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης και των συνεντεύξεων - ανακοινώσεων που έχουν γίνει, δεν υπάρχει λόγος συνάντησης.

Αυτό δεν αναιρεί ότι υπάρχουν ραγδαίες εξελίξεις, οι οποίες πρέπει να αντιμετωπιστούν, γιατί θέτουν στο στόχαστρο των αντεργατικών και νεοφιλελεύθερων επιδιώξεων και τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας».

Με αυτά τα λόγια, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλος στράφηκε εμμέσως κατά της πλειοψηφίας στο ανώτατο συνδικαλιστικό όργανο της χώρας, η οποία αποφάσισε να μην προσέλθει στη συζήτηση με τον κ. Λοβέρδο.

Ωστόσο, στη συνέχεια υποσχέθηκε την άμεση πραγματοποίηση απεργιακών κινητοποιήσεων.

«Με βάση αυτό θα συγκαλέσω αύριο Τρίτη 25/4/2010 την Εκτελεστική Επιτροπή της Συνομοσπονδίας και θα εισηγηθώ την πραγματοποίηση απεργιών στο αμέσως επόμενο διάστημα.

Το ζήτημα της κοινωνικής ασφάλισης και τα εργασιακά δικαιώματα, ιδίως αυτά που αναφέρονται στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, στην απελευθέρωση των απολύσεων, στον ρόλο του οργανισμού μεσολάβησης και διαιτησίας και όσα κατά καιρούς ακούγονται, αποτελούν για μας αδιαπραγμάτευτα θέματα, τα οποία δεν μπορούμε να δεχθούμε και να υποχωρήσουμε.

Κόντρα στη λογική των επιτηρητών, καλώ τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και τις εργοδοτικές οργανώσεις, ακόμα και για την ΕΓΣΣΕ, να ξεκινήσουν διαδικασίες για άμεση υπογραφή ΣΣΕ που θα αποδεικνύουν ότι ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας δεν μπορεί και δεν πρέπει να θιγεί, διότι είναι η μοναδική ελπίδα, που έχει μείνει στο κουτί της Πανδώρας από τη στιγμή που εκείνο άνοιξε».

Για το τέλος, ο κ. Παναγόπουλος κράτησε το… καλύτερο, καλώντας σε ενιαίο αρραγές μέτωπο, ενάντια στα νέα μέτρα και την πολιτική του ΔΝΤ.

«Εκείνο που προέχει είναι όλες οι δυνάμεις του τόπου, και οι πολιτικές που με ευκολία ανταλλάσουν ύβρεις και αλληλοκατηγορίες αλλά και οι συνδικαλιστικές, να δημιουργήσουν ένα αρραγές κοινό μέτωπο.
Το οποίο ιδιαίτερα για το συνδικαλιστικό κίνημα είναι αναγκαίο και απαραίτητο, προκειμένου οι εργαζόμενοι να δώσουν την πιο κρίσιμη μάχη της Μεταπολεμικής μας ιστορίας ενωμένοι και δυνατοί.

Να σώσουμε από αυτή τη λαίλαπα, τα δικαιώματα και τις κοινωνικές μας κατακτήσεις. Αυτό έχει πολύ μεγάλη ανάγκη ο απλός εργαζόμενος, ο άνθρωπος του καθημερινού μόχθου και η ελληνική κοινωνία».