Κατσέλη: Αφού δεν πέφτουν τα επιτόκια, ας ρίξουμε τις τιμές

Τα βλέμματα όλων, όταν μιλάμε για ανάπτυξη, στρέφονται στη Λούκα Κατσέλη. Και αυτό όχι μόνο λόγω της αρμοδιότητας και του ονόματος του υπουργείου του οποίου προΐσταται (Οικονομίας και Ανάπτυξης), αλλά και λόγω του παρελθόντος της, πρόσφατου και απώτερου.

Ως υπεύθυνη του τομέα Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ, όταν ήταν στην αντιπολίτευση, κατάφερε με πολλούς κόπους να περιγράψει την οικονομική πολιτική που θα ακολουθούσε από τη στιγμή που θα επέστρεφε στην εξουσία με έναν τρόπο που ήταν και έμοιαζε και σοσιαλιστικός και αποτελεσματικός.
 
Χωρίς υπερβολές και κορώνες, γινόταν αποδεκτός από οικονομολόγους όπως ο Αντώνης Σαμαράς, ο Γιόζεφ Στίγκλις, ο νομπελίστας Πολ Κρούγκμαν και από πολιτικούς όπως ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, ο Βρετανός Γκόρντον Μπράουν ή ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς Γιώργος Παπανδρέου.

Η προσέγγιση χαρακτηρίζεται για λόγους συντομίας νέο-κεϊνσιανή, καθώς εφαρμόζει στις σύγχρονες συνθήκες τη συνταγή που πρότεινε ο Βρετανός οικονομολόγος (και εφάρμοσε ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Φρ. Ρούζβελτ, αν και αρχικά τον είχε αποκηρύξει) για να ξεπεραστεί η παγκόσμια οικονομική κρίση του 1929. Κρατική παρέμβαση για να τονωθεί η ανάπτυξη και για να βγούμε από την ύφεση.

Η σύνθεση της κυβέρνησης Παπανδρέου ήταν έκπληξη καθώς το τιμόνι της οικονομίας δόθηκε στον Γιώργο Παπακωνσταντίνου, ο οποίος ώς τότε ήταν ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ και εξέφραζε με τον καλύτερο τρόπο στα Μέσα Ενημέρωσης την οικονομική πολιτική που είχε χαράξει η Λούκα Κατσέλη. Είναι προφανές ότι δεν ήταν αναμενόμενη η επίθεση των κερδοσκοπικών αγορών εναντίον των ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου και τα σχέδια του Γιώργου Παπανδρέου ήταν τελείως διαφορετικά, γι’ αυτό και είχε επιλέξει αυτό το σχήμα και τα πρόσωπα που είδαμε.

Επειτα από έξι μήνες στη διακυβέρνηση της χώρας, η Λούκα Κατσέλη αντιμετωπίζει μια υπόγεια προσπάθεια απαξίωσης, ανάλογη με αυτή που είχε αντιμετωπίσει από τους λεγόμενους (χάριν συντομίας) εκσυγχρονιστικούς κύκλους, και νομοσχέδια που έχει έτοιμα εδώ και εβδομάδες για την ανάπτυξη της οικονομίας δεν μπορούν να βρουν τον δρόμο για τη Βουλή ώς το καλοκαίρι.

Ο λόγος είναι (ταυτόχρονα και δικαιολογία) ότι οι κερδοσκοπικές αγορές πιέζουν για προώθηση και των υπόλοιπων νεοφιλελεύθερων μέτρων που επιθυμούν. Μετά τη λιτότητα και την αύξηση της φορολογίας, ζητούν αποκρατικοποιήσεις και δυσμενείς για τους ασφαλισμένους αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα.

Τα ώς τώρα μέτρα που μας υπέδειξαν και πήραμε φέρνουν ακόμη μεγαλύτερη ύφεση στην οικονομία, τα πρόσθετα μέτρα που ζητούν με το ψευδώνυμο «μεταρρυθμίσεις» (το ίδιο ψευδώνυμο χρησιμοποιούσε και η κυβέρνηση Καραμανλή) θα δοκιμάσουν και την κοινωνική συνοχή. Η ελπίδα είναι ότι ένα σοσιαλιστικό κόμμα θα καταφέρει να τα περάσει χωρίς να προκαλέσει κοινωνική εξέγερση, όπως θα έκανε με σιγουριά ένα συντηρητικό κόμμα όπως η Ν.Δ.

Και όμως, παρά το εχθρικό περιβάλλον, στο εξωτερικό αλλά και στο εσωτερικό, η Λούκα Κατσέλη μπορεί να κάνει τη διαφορά και με τη δράση της να σώσει τη χώρα από τις συνταγές των μαθητευόμενων μάγων που προκάλεσαν και την κρίση. Με σκληρή δουλειά και άλλο πρόγραμμα, εναλλακτικό φυσικά του αρχικού σχεδιασμού της, μπορεί να προκαλέσει αφύπνιση στην οικονομία και να βοηθήσει στην ανάκαμψη, ενώ όλοι οι άλλοι δουλεύουν για την ύφεση, την ανεργία και την καταστροφή της κοινωνικής συνοχής.

Για παράδειγμα ο Ντόμινικ Στρος Καν, ο πρώην σοσιαλιστής και νυν πρόεδρος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, είπε καθαρά τι πρέπει να κάνει τώρα η Ελλάδα. Να μειώσει του μισθούς και τις τιμές. Μα οι τιμές μόλις τώρα αυξήθηκαν χάρη στις συμβουλές σας για αύξηση της φορολογίας, των έμμεσων φόρων και της φορολογίας στα καύσιμα. Τι μας μένει; Η μείωση των μισθών. Μα οι μισθοί στην Ελλάδα είναι πολύ μικρότεροι από ό.τι π.χ. στη Γερμανία, αν και στη Γερμανία είναι παγωμένοι εδώ και δώδεκα χρόνια, ενώ στην Ελλάδα αυξάνονται εδώ και δώδεκα χρόνια. Πόσο να μειωθούν χωρίς να εξεγερθούν οι… μη έχοντες;

Και όμως. Υπάρχει λύση και η Λούκα Κατσέλη τη γνωρίζει. Η μείωση των τιμών στο στόμα του κ. Καν είναι η ακρίβεια στο στόμα των εργαζόμενων. Ολοι διαμαρτυρόμαστε για την ακρίβεια. Τώρα και το ΔΝΤ. Ας αφήσουμε τους μισθούς τελευταίους, αν θέλουμε να αποφύγουμε την κοινωνική εξέγερση. Ας αρχίσουμε από τα ακίνητα.

Οι τιμές τους στην Ελλάδα έχουν εκτοξευτεί τα τελευταία χρόνια και είναι στην Αθήνα ακριβότερες από ό,τι στο Λονδίνο, το Παρίσι και στη Νέα Υόρκη. Στα νησιά τα ακίνητα είναι ακριβότερα από ό,τι στα ακριβότερα θέρετρα της παγκόσμιας πλουτοκρατίας. Πρέπει να μειωθούν τουλάχιστον 30% (όσο είναι και η μείωση της ανταγωνιστικότητας της χώρας τα τελευταία δέκα χρόνια).
  
Αφού δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε το νόμισμα γιατί δεν έχουμε, μπορούμε να μειώσουμε τις τιμές κατά 30%. Εγκρίνοντας τα εδώ και δεκαετίες εκκρεμή σχέδια πόλεως σε όλη την Ελλάδα και με οργανωμένο τρόπο προωθώντας τις χωροταξικές λειτουργίες σε όλη τη χώρα, μπορεί η κυβέρνηση (ταυτόχρονα με την αναδιοργάνωση του κράτους) να προσφέρει εκατομμύρια οικόπεδα για όλες τις επαγγελματικές χρήσεις ή για κατοικίες σε όλη την επικράτεια.

Οι τιμές θα μειωθούν και θα βρεθούν χρήματα για επενδύσεις από τον ιδιωτικό τομέα. Η πτώση των τιμών (γι’ αυτόν τον λόγο) θα φέρει μείωση των ενοικίων και των τελικών τιμών καταναλωτή για όλα τα προϊόντα και τις υπηρεσίες. Μέχρι και ο καφές θα φτηνύνει, καθώς θα μειωθεί το ενοίκιο που τώρα είναι το μεγαλύτερο έξοδο σε πολλές επιχειρήσεις.

Ανάλογο σχέδιο με αυτό για τα ακίνητα πρέπει να εφαρμοστεί για όλα τα προϊόντα, ξεκινώντας από τα τρόφιμα, τις υπηρεσίες και τις τουριστικές επιχειρήσεις. Και επειδή δεν έχουμε χρόνο για να περιμένουμε την «επανίδρυση του κράτους», η αρχή μπορεί να γίνει με τον μηδενισμό του κόστους του κράτους (με τη μορφή εξόδων ή λαδωμάτων) επί όλων των προϊόντων και των υπηρεσιών. Μηδενισμός του κόστους λειτουργίας των επιχειρήσεων για δαπάνες του κράτους.

espresso