«Έφυγε» την Κυριακή ο Αλέκος Τζαννετάκος

Άρθρο από το Hellenic Business (www.hbnews.gr)

[11.04.2010, 20:08]

Μέγεθος γραμμάτων:

«Έφυγε» από τη ζωή την Κυριακή σε ηλικία 73 ετών ο κωμικός του ελληνικού κινηματογράφου Αλέκος Τζανετάκος. Ο ηθοποιός αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα υγείας τα τελευταία χρόνια, ενώ τον περασμένο Νοέμβριο νοσηλεύτηκε για αρκετές ημέρες στο νοσοκομείο «Σωτηρία». Η περιπέτεια με την υγεία του ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2006 όταν υποβλήθηκε σε εγχείρηση ανευρύσματος στην κοιλιακή αορτή, η οποία διήρκησε δέκα ώρες…

«Η ζωή θέλει θάρρος και να μην φοβάσαι», έλεγε ο ηθοποιός από το κρεβάτι του νοσοκομείου, έχοντας πάντα στο πλευρό του τις αγαπημένες του αδερφές, Καίτη και Νίνη. Ο Αλέκος Τζανετάκος έγινε γνωστός μέσα από τις ελληνικές ταινίες ως «καρπαζοεισπράκτορας» και αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο για το ταλέντο, το χιούμορ και την αυθεντικότητα του. Μέχρι και την τελευταία στιγμή ήταν δυνατός και αντιμετώπιζε ακόμη και τις μεγαλύτερες δυσκολίες της ζωής του με χιούμορ.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1937. Σπούδασε στην Σχολή Θεάτρου Τέχνης Κάρολου Κουν και στην Ανωτέρα Σχολή Κινηματογράφου. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1957 σε ρόλους κλασικού ρεπερτορίου με το Περιφερειακό Θέατρο Θεσσαλονίκης του Κώστα Χατζίσκου, σε τουρνέ ανά την Ελλάδα…

Αργότερα καθιερώθηκε ως πρωταγωνιστής στο θέατρο Μπουρνέλη στο πλευρό σπουδαίων κωμικών όπως ο Νίκος Σαυρίδης, ο Βασίλης Αυλωνίτης, η Ρένα Βλαχοπούλου… Το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο το έκανε το 1957 στην ταινία «Η αρπαγή της Περσεφόνης». Αμέσως μετά συνεργάστηκε με την Φίνος Φιλμ και ήρθαν οι μεγάλες επιτυχίες, ενώ έγινε γνωστός στο κοινό με τον ρόλο του «καρπαζοεισπράκτορα». Συμμετείχε σε 250 ταινίες, ενώ αρκετές από αυτές ήταν σε σενάριο δικό του.

Ο Αλέκος Τζανετάκος είχε μεγάλη αδυναμία στις γυναίκες και τα αυτοκίνητα. Αρραβωνιάστηκε 17 φορές, ενώ δεν ανέβηκε τα σκαλιά της εκκλησίας ούτε μία… Σε συνέντευξή του λίγους μήνες πριν φύγει από τη ζωή, είχε δηλώσει πως μετάνιωσε που δεν έγινε πατέρας. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε στο εξοχικό του στο Κιάτο… Εκεί ήταν ο δικός του παράδεισος…