Ο Ολυμπιακός να πιστέψει στα παιδιά του

Πέρασε καιρός από τότε που οι «κανονιές» του βομβάρδιζαν τα αντίπαλα δίχτυα. Σε μια νέα καριέρα πλέον, ο Αλέξης Αλεξανδρής βάζει καινούργιους στόχους από τη θέση του προπονητή. Επειτα από έναν χρόνο στο τιμόνι της ομάδας νέων του Ολυμπιακού γεύεται ήδη την πρώτη επιτυχία του. Το πολύ καλό υλικό που έχει στα χέρια του έφερε έναν τίτλο (πρωτάθλημα Κ21 της Super League) στο λιμάνι και ο ίδιος εξηγεί σήμερα στην «Espresso της Κυριακής» πώς η ομάδα έφτασε στην κορυφή. Ακόμη, ο 41χρονος  κόουτς μιλάει για τους προσωπικούς στόχους του και την προοπτική να καθίσει στον πάγκο της πρώτης ομάδας.

- Τι είχε αυτή η ομάδα περισσότερο από όλες τις άλλες και κατάφερε να βγει άνετα πρωταθλήτρια τη φετινή σεζόν;
Το κύριο μέλημά μου από την αρχή ήταν να δώσω στα παιδιά να καταλάβουν τι εκπροσωπούν φορώντας τη φανέλα του Ολυμπιακού, πού βρίσκονται. Αυτό ήταν σημαντικό και ακόμη πιο σημαντικό ήταν να συνειδητοποιήσουν ότι αυτός ο σύλλογος βρίσκεται πάνω από το όνομα του καθενός. Είτε αυτός λέγεται Αλεξανδρής είτε Σταμογιάννος, είτε Σκούρτης. Από κει και πέρα, είχαμε ένα άλλο βασικό μέλημα: να εκπαιδεύσουμε σωστά τα παιδιά, γιατί φέτος δούλεψαν σε συνθήκες πραγματικά πρωτόγνωρες γι’ αυτά και θεωρώ ότι είναι πολύ τυχερά που δούλεψαν με αυτά τα πρότυπα. Ομως επειδή εκπροσωπούμε τον Ολυμπιακό, μια ομάδα που θεωρείται θρύλος, με τους περισσότερους τίτλους, μέσα από την καθημερινή εκπαίδευση τα παιδιά έπρεπε να αποκτήσουν το μικρόβιο του πρωταθλητισμού. Να μπει μέσα τους αυτό το μικρόβιο, με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Τις δυσκολίες, το γεγονός ότι θα συναντούν απέναντί τους συνεχώς αντιπάλους που θα θέλουν να τα κερδίσουν.

Μια ομάδα που τερμάτιζε έβδομη και όγδοη τα τελευταία χρόνια ενώ είχε πολύ καλούς ποδοσφαιριστές -σχεδόν η ίδια ομάδα ήτανε, απλώς κάποιες προσθήκες [Ο Αλέξης Αλεξανδρής με τον συντάκτη μας Χρήστο Τέλιο.] κάναμε φέτος-, δεν είχε την αυτοπεποίθηση. Αυτό προσπαθήσαμε να περάσουμε και νομίζω ότι τα παιδιά, παρότι στην αρχή αντιμετωπίσαμε δυσκολίες, αντεπεξήλθαν πάρα πολύ καλά. Σε αυτό έπαιξε μεγάλο ρόλο και μία από τις εισηγήσεις μου, δηλαδή να πάρουμε μέρος σε μεγάλα διεθνή τουρνουά. Να αρχίσουμε να παίζουμε με αντιπάλους ισχυρούς, με ονόματα γνωστά στην Ευρώπη και με ομάδες εγνωσμένης αξίας, έτσι ώστε τα παιδιά να καταλάβουν στην πράξη ότι δεν έχουν κάτι να ζηλέψουν και δεν έχουν κάτι να δουν από τους άλλους που να τα κάνει να πιστεύουν ότι είναι καλύτεροι από τα ίδια. Ετσι ξεκίνησε να εφαρμόζεται αυτό το πλάνο με το τουρνουά κόντρα σε ΠΑΟΚ, Αρη και Ηρακλή στη Θεσσαλονίκη όπου κερδίσαμε την πρώτη κούπα το καλοκαίρι. Μετά πήγαμε στην Ιταλία όπου επίσης κερδίσαμε πολύ μεγάλους συλλόγους και τα παιδιά έφτασαν μέχρι τον τελικό. Σε αυτό το σημείο άρχισαν να καταλαβαίνουν για τα καλά ότι δεν έχουν να ζηλέψουν κάτι. Μετά, στο δικό μας πρωτάθλημα, τα πράγματα νομίζω ότι ήταν πιο απλά. Ακόμη πρέπει να τονίσω ότι μεταξύ μας υπήρχε μια σχέση ειλικρινής. Οι αρμοδιότητες καθενός μέσα στην ομάδα ήταν καθορισμένες από την αρχή. Και τι είχα εγώ να κάνω απέναντι σε εκείνα και εκείνα απέναντι σε εμένα.
 
- Αντιλαμβάνομαι ότι έχουν αποκτήσει την καρδιά του πρωταθλητή που χαρακτηρίζει την πρώτη ομάδα. Είναι έτσι;
Βέβαια. Και μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για παιδιά που αποτελούν τον προθάλαμο για να μπουν στην πρώτη ομάδα. Αν δεν έχουν μπολιαστεί από νωρίς με αυτήν τη νοοτροπία, δεν μπορείς εύκολα να τη μεταδώσεις μετά. Ειδικά σε κάποιον που έχει την ψυχολογία του looser. Ούτε τις κατάλληλες παραστάσεις θα έχει ούτε θα του έχει συμβεί ξανά να δουλέψει σε τέτοιες συνθήκες, ούτε θα έχει μάθει να προχωράει με τα θετικά αποτελέσματα.

- Αυτά τα παιδιά, έχοντας δει το [Ετοιμος να αναλάβει την πρώτη ομάδα δηλώνει ο κόουτς.] υς κόπους τους να ανταμείβονται με ένα πρωτάθλημα και έχοντας πάρει δυνατές παραστάσεις σε μεγάλα τουρνουά του εξωτερικού, αποκτούν μεγαλύτερη δίψα για την καθιέρωση στην πρώτη ομάδα;
Αυτός είναι ο στόχος όλων μας. Να καταφέρουν να ανέβουν στην πρώτη ομάδα. Από κει και πέρα, πολλά εξαρτώνται και από τις προσωπικές βλέψεις που έχει ο καθένας.

Εγώ τους τονίζω το εξής: ο σύλλογος και εμείς τους δίνουμε πολλά πράγματα. Ο,τι μπορούμε να τους δώσουμε, τους το παρέχουμε. Και δόξα τω Θεώ, βρισκόμαστε σε έναν σύλλογο που μας παρέχει τα πάντα. Από εκεί και πέρα, το θέμα είναι και τι όνειρα έχει ο καθένας. Προσωπικά, είμαι φανατικός υποστηρικτής των ανθρώπων που θέλουν να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα. Ομως δεν φτάνω μόνον εγώ, δεν φτάνει μόνον η διοίκηση ή ο κόσμος. Πρέπει και τα παιδιά να βάλουν υψηλά στάνταρ. Οχι απλώς να βρίσκονται στο ρόστερ της ομάδας.

- Βλέπεις να υπάρχει δίψα σε αυτά τα παιδιά;
Ναι, το βλέπω. Ισως γιατί είναι η πρώτη χρονιά που ασχολούμαστε τόσο ουσιαστικά με αυτά τα παιδιά. Δεν τα χρησιμοποιούμε. Θέλουμε να τα βοηθήσουμε.

- Θεωρείς δηλαδή ότι έχεις στα χέρια σου μια νέα φουρνιά πρωταθλητών;
Χωρίς να λέω υπερβολές και πράγματα που δεν γίνονται, νομίζω ότι αυτή είναι μια ευτυχής συγκυρία για τον Ολυμπιακό. Καλούμαστε το 2012, όπως καθορίζει η UEFA, να έχουμε έξι Ελληνες οπωσδήποτε συν πέντε ξένους στην ενδεκάδα και από εκεί και πέρα να υπάρχουν μέσα στη δεκαοκτάδα και άλλοι, που θα πρέπει να βγαίνουν από τη δεύτερη ομάδα. Είναι πολύ τυχερός ο Ολυμπιακός, γιατί υπάρχουν αυτά τα παιδιά που αναδεικνύουν το ταλέντο τους μέσα από τη συνεχή εκπαίδευση.

Και να πω και το εξής: εγώ δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι πρέπει οπωσδήποτε, όταν κάποιος ξεχωρίζει για το ταλέντο του, να ανέβει απευθείας στην πρώτη [Προπονητές και παίκτες της ομάδας νέων του Ολυμπιακού πανηγυρίζουν την κατάκτηση του πρωταθλήματος.] ομάδα. Πρέπει να είναι έτοιμος από όλες τις απόψεις. Να εκπαιδευτεί σωστά και θα έρθει ο κατάλληλος χρόνος που θα γίνει και αυτό. Νομίζω ότι ο Ολυμπιακός μπορεί να πιστέψει σε αυτά τα παιδιά για τα επόμενα χρόνια. Οτι θα μπορέσει δηλαδή να ξαναβγάλει μια φουρνιά πολύ καλών Ελλήνων, όπως το 1996 που ξεκινήσαμε το χτίσιμο μιας πολύ μεγάλης ομάδας.


Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΗΜΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ

- Είναι ώριμες οι συνθήκες τώρα; Γιατί και στο παρελθόν έγιναν κάποιες κινήσεις ανάλογες, όμως χωρίς αποτέλεσμα.
Κατά τη γνώμη μου, είναι ώριμες. Αλλά πιο ώριμες γίνονται και από τον εκάστοτε προπονητή που υπάρχει στην πρώτη ομάδα. Από την εμπιστοσύνη τού εκάστοτε προπονητή ξεκινούν όλα. Η διοίκηση, και ειδικά ο πρόεδρος, το θέλει πολύ. Σε εμένα μάλιστα έχει δώσει την εντύπωση ότι αυτός είναι ένας μεγάλος καημός του. Να βγάλει καλούς ποδοσφαιριστές μέσα από τα σπλάχνα της ομάδας. Και αν το θέσουμε από καθαρά οικονομικής άποψης, πρόκειται για παιδιά που δεν κοστίζουν ουσιαστικά τίποτε στον σύλλογο, αντίθετα έχουν να του δώσουν πολλά.

Με το να πηγαίνουμε να παίρνουμε ξένους που κοστίζουν έναν σωρό λεφτά και έρχονται εδώ να κάνουν οτιδήποτε άλλο εκτός από το να παίζουν ποδόσφαιρο, δεν βγαίνει τίποτε. Το θέμα όμως είναι το εξής: το θέλει ο πρόεδρος, το θέλω εγώ, θα το θέλει ο εκάστοτε προπονητής που βρίσκεται στην πρώτη ομάδα; Να δείξει εμπιστοσύνη σε αυτά τα παιδιά, χωρίς να φοβάται σε περίπτωση που κάποιο παιδί δεν πάει; Νομίζω ότι πρέπει να τους αντιμετωπίζει όλους το ίδιο. Οπως θα υπάρξουν παιχνίδια που μπορεί να μην πάει καλά το μεγαλύτερο όνομα στην ομάδα, αντίστοιχα θα υπάρξουν και αγώνες που δεν θα τραβήξει κάποιος νεαρός. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να τον «τελειώσει» με τη μία.

- Εσύ γνωρίζεις καλά το ταλέντο του καθενός και τι μπορεί να κάνει. Πιστεύεις ότι αν ανέβουν του χρόνου στην πρώτη ομάδα, θα καταφέρουν να σταθούν;
Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε την έννοια «ταλέντο». Για μένα ταλέντο δεν είναι αυτός που ξέρει να κάνει καλύτερα κόλπα με την μπάλα ή να ντριμπλάρει καλύτερα, ή να βάζει εντυπωσιακά γκολ. Ταλέντο είναι αυτός που μπορεί να καταλάβει πιο γρήγορα από τους υπόλοιπους και να προσαρμοστεί σε αυτά που του ζητάει ο προπονητής. Αυτοί έχουν το πάνω χέρι σήμερα στο ποδόσφαιρο σε σχέση με τα άλλα παιδιά για το ποιος μπορεί να ανέβει στην πρώτη ομάδα. Αυτό προσπαθώ να τους κάνω να καταλάβουν.

Οτι πλέον δεν έχει νόημα το να περάσεις δύο παίκτες με ντρίμπλες ή να κάνεις ένα εντυπωσιακό τακουνάκι. Το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει πάρα πολύ. Πρέπει να ξέρεις, να μπορείς να σταθείς, να αντιμετωπίζεις δυσκολίες. Και φέτος ο ρόλος μου δεν ήταν καθαρά προπονητικού χαραχτήρα, ήταν και παιδαγωγού. Από τεχνικής πλευράς, οι Ελληνες ποδοσφαιριστές υπερτερούν σε σχέση με άλλους που προέρχονται από χώρες προηγμένες. Και στο τελευταίο χωριό της Ελλάδας να πας, είναι βέβαιο ότι θα βρεις παιδιά που θα έχουν φοβερή επιδεξιότητα με την μπάλα. Αρα είναι σημαντικό πράγμα η νοοτροπία, οι παραστάσεις.

- Η ψυχολογία παίζει ρόλο;
Κυρίως η αυτοπεποίθηση παίζει. Τους το έχω πει ξεκάθαρα, την ψυχολογία τους δεν μπορώ να τη φτιάξω. Υπό την έννοια ότι η ψυχολογία είναι κάτι που διαμορφώνεται μέσα από το οικογενειακό περιβάλλον του καθενός, από τη γυναίκα, τα παιδιά, τη φιλενάδα, τους φίλους του. Αυτοί φτιάχνουν την ψυχολογία. Εγώ μπορώ να τους δώσω αυτοπεποίθηση. Να πιστέψουν ότι αυτό που κάνουν, το κάνουν σωστά.


«ΤΙΜΗΤΙΚΟ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΩ»

- Για σένα ήταν μια δικαίωση η φετινή χρονιά;
Πιο πολύ θα έλεγα ότι ήταν μια δικαίωση για τα ίδια τα παιδιά. Από εκεί και πέρα, έχω έναν τρόπο εργασίας, ο οποίος σίγουρα είναι καλό να βγαίνει κιόλας όταν πηγαίνεις να δουλέψεις σε μια ομάδα. Γιατί, κακά τα ψέματα, ο κάθε προπονητής κρίνεται από τα αποτελέσματα.

- Τα επόμενα σχέδιά σου ποια είναι; Θα ήθελες να κάνεις κάτι παραπάνω με τους νέους, νιώθεις έτοιμος να κάνεις το επόμενο βήμα αναλαμβάνοντας την πρώτη ομάδα; Αυτό ακούστηκε έντονα πριν από λίγο καιρό.
Είναι φιλοδοξία κάθε προπονητή και ειδικά για εμένα είναι τιμητικό να αναλάβω την ομάδα που υπηρέτησα ως ποδοσφαιριστής για μία δεκαετία. Θεωρώ ότι είμαι έτοιμος, και μέσα από αυτήν τη θέση θα είναι και μια ευκαιρία για μένα να ξεπληρώσω όλη αυτήν τη μεγάλη αγάπη και όλα αυτά που μου έχει προσφέρει ο σύλλογος αυτά τα χρόνια.

espressonews