Η Κομισιόν γνώριζε λεπτομερώς για τις "Ελληνικές αλχημείες"

Από την πρώτη στιγμή είχε διαρρεύσει στους οικονομικούς κύκλους, αρχικά του Λονδίνου και εν συνεχεία της ευρωζώνης, το deal που είχε συνάψει η ελληνική κυβέρνηση με τον αμερικανικό πιστωτικό όμιλο Goldman Sachs to 2001.

«Έκπληκτος» ο αρμόδιος κοινοτικός επίτροπος, Όλι Ρεν, δήλωσε χθες μέσω του εκπροσώπου του πως «Η Eurostat δεν ήταν ενήμερη γι’ αυτές τις συναλλαγές», προσθέτοντας όμως πως «τέτοιες δοσοληψίες δεν είναι εξ ορισμού παράνομες, υπό την προϋπόθεση ότι είναι συμβατές με τα επιτόκια της αγοράς». Δηλαδή από τη μία εντείνει το αρνητικό κλίμα ενάντια στην Ελλάδα, από την άλλη, όμως, την «καλύπτει», λέγοντας πως οι δοσοληψίες αυτές δεν είναι εξ ορισμού παράνομες…

«Ο κόσμος τό έχει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι» είναι η ελληνική παροιμία η οποία ταιριάζει «γάντι» στη συγκεκριμένη περίπτωση. Ξεκάθαρα προκύπτει πως η Eurostat όχι μόνο ήταν ενήμερη αλλά είχε και σημαντικά στοιχεία στα χέρια της, τα οποία, όπως φαίνεται, αποφάσισε να μην «ψάξει» περαιτέρω. Τουλάχιστον στην περίπτωση της Ιταλίας. Τώρα, γιατί αποφάσισε, έστω και «αμυδρά» να «στηρίξει» το δημοσίευμα των «New York Times» που έβγαλαν από το χρονοντούλαπο τη συμφωνία της Ελλάδας με την Goldman Sachs, σε μια περίοδο που τα χτυπήματα απέναντι στην ελληνική οικονομία είναι απανωτά, ίσως αποτελεί μια άλλου είδους «συμφωνία»…

Σε σχετικό του δημοσίευμα, μάλιστα, (http://www.risk.net/risk-magazine/feature/1498135/revealed-goldman-sachs-mega-deal-greece) το Βρετανικό οικονομικό περιοδικό «Risk» είχε αναφερθεί -από τον Ιούλιο του 2003-εκτενώς στο «deal» της Ελλάδας με την Goldman Sachs, αναφέροντας μεταξύ άλλων την ιδιαιτερότητα του συγκεκριμένου swap, το οποίο σχεδίασε και εκτέλεσε για το ελληνικό κράτος η κ. Αντιγόνη Λουδιάδη, επικεφαλής του Τμήματος Πωλήσεων Ομολόγων και Συναλλάγματος της Goldman Sachs στο Λονδίνο. Πρόεδρος του Οργανισμού Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους (ΟΔΔΗΧ) ήταν τότε ο κ. Χριστόφορος Σαρδελής, ο οποίος με δηλώσεις του διευκρίνισε πως ό,τι έγινε έγινε στα φανερά και ουδέποτε η Ελλάδα το έκρυψε από τη Eurostat.

Στο δημοσίευμα, μάλιστα, του «Risk», αναφέρεται πως στην όλη «συμφωνία» έβαλε το «χεράκι» της και η Γερμανική Τράπεζα, Deutche Pfandbriefe Bank (Depfa), με έδρα τη Φρανκφούρτη, η οποία ουσιαστικά αγόρασε από την Goldman Sachs ένα μέρος ύψους 1 δις ευρώ που είχε δώσει ως «δάνειο» στη χώρα μας.

Σύμφωνα με δηλώσεις του Gustavo Piga, Καθηγητή Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης ,σε νέο άρθρο του οικονομικού περιοδικού «Risk», το «σκάνδαλο» της όλης υπόθεσης έγκειται στο ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η Eurostat δεν έκαναν τίποτε απολύτως προκειμένου να σταματήσουν αυτή τη διαδεδομένη «πρακτική», αν και υπέπεσε στην αντίληψη τους το 2001. Ο ίδιος ο Gustavo Piga μάλιστα είχε δώσει στοιχεία σχετικά με το πώς «κάποια» χώρα είχε χρησιμοποιήσει τα swaps τα οποία προμηθεύτηκε από «κάποια» τράπεζα. Αργότερα, οι «Financial Times», αποκάλυψαν σε σχετικό δημοσίευμα τους πως επρόκειτο για «ανταλλαγή» μεταξύ της Ιταλίας και της τράπεζας JP Morgan.

Διότι «ωραία» τα λέει ο αρμόδιος επίτροπος, αλλά δεν αναφέρεται στο γεγονός ότι πρακτικές αυτού του τύπου, οι οποίες εκείνη την εποχή ήταν παραπλανητικές αλλά όχι παράνομες σύμφωνα με τον κανονισμό ESA95 της ίδιας της Eurostat, εφαρμόζονταν συνεχώς από διάφορα κράτη-μέλη της ευρωζώνης, όπως π.χ. η Ιταλία.

Δεν μας εξηγεί επίσης πως η Eurostat δεν είχε πάρει «χαμπάρι» τα οικονομικά παιχνίδια των κρατών-μελών, για να κρατούν σε χαμηλά επίπεδα το δημόσιο χρέος τους, από τη στιγμή που ολόκληρος ο οικονομικός κόσμος γνώριζε κι εφάρμοζε τις πρακτικές αυτές.

Και γιατί τελος πάντων, η Ελλάδα είναι αυτή που, για ακόμη μια φορά, καλείται να «απολογηθεί», ενώ είναι ευρέως γνωστό πως άλλες χώρες, πολύ πιο σημαντικοί οικονομικοί κρίκοι του ευρώ, χάραξαν την κατεύθυνση που εμείς ακολουθήσαμε;

Τέλος, ας μην ξεχνάμε την «επίσκεψη» του προέδρου Γκάρι Ντ. Κον και των τραπεζιτών της Goldman Sachs στην Ελλάδα τον προηγούμενο Νοέμβριο, κατά τη διάρκεια της οποίας ο πιστωτικός όμιλος πρότεινε στην κυβέρνηση να ακολουθήσει, για ακόμη μια φορά, την τακτική του 2001, παρά το γεγονός ότι αυτού του είδους οι «πρακτικές» δεν θεωρούνται πλέον νόμιμες, ύστερα από τις αλλαγές στις οποίες προέβη η Eurostat, το 2008. Η απάντηση της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου στην «πρόταση» για μια «παρόμοια συμφωνία» ήταν αρνητική, παρά την επιμονή (που άγγιζε τα όρια της «έμμονης») από την πλευρά της Goldman Sacs. Όλα αυτά λίγο πριν η Ελλάδα βρεθεί στη «δίνη» της οικονομικής κρίσης και της «αναξιοπιστίας» απέναντι στην Κομισιόν…

zougla.gr