Ένοπλες Δυνάμεις: Οι αλλαγές που προκάλεσαν την αντίδραση Βενιζέλου

Το θέμα της διαμάχης για το συνταξιοδοτικό καθεστώς των Ενόπλων Δυνάμεων, με τη δημόσια σύγκρουση Βενιζέλου-Λοβέρδου, που πήρε ιδαίτερα μεγάλη έκταση τόσο στα ΜΜΕ, όσο και εντός της Κυβέρνησης, απασχόλησε και το Μέγαρο Μαξίμου, το οποίο τελικά συγκάλεσε σύσκεψη στο στην οποία συμμετείχαν ο υπουργός Επικρατείας κ. Χ. Παμπούκης, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Γ. Πεταλωτής και ο Ν. Αθανασάκης, διευθυντής του Γραφείου του κ. Γ. Παπανδρέου.

Το αποτέλεσμα της σύσκεψης, ήταν να οδηγηθούν χθες το απόγευμα οι κκ. Βενιζέλος και Λοβέρδος (που σύμφωνα με πληροφορίες είχαν και τηλεφωνική επικοινωνία) σε κοινή ανακοίνωση με την οποία τονίζουν ότι «το κάθε υπουργείο, στο πεδίο της αρμοδιότητάς του, αγωνίζεται να αντιμετωπίσει μακροχρόνια

και πιεστικά προβλήματα με τρόπο κοινωνικά δίκαιο και αναπτυξιακά αποτελεσματικό, λαμβανομένων προφανώς υπόψη των ιδιαιτεροτήτων κάθε χώρου».
Η διαμάχη ξεκινάει λόγω της πρόθεσης του Α. Λοβέρδου να προχωρήσει στην καθιέρωση 35ετίας ή συμπλήρωσης του 55ου έτους της ηλικίας, ως ορίου για τη συνταξιοδότηση των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας. Σήμερα οι στρατιωτικοί καθιερώνουν δικαίωμα σύνταξης στα 25 χρόνια

υπηρεσίας (με 15 πραγματικά), στα οποία συμπεριλαμβάνονται και τα 4 ή τα 2 της σχολής όπου φοίτησαν. Υπό εξέταση τίθεται και το σύστημα των διπλών συντάξιμων χρόνων, που ισχύουν για τις ειδικές κατηγορίες (ιπταμένους, υποβρύχιους καταστροφείς, αλεξιπτωτιστές κ.ά.).

Το υπάρχον καθεστώς, πέραν των αποστρατειών σύμφωνα με την κρίση της υπηρεσίας, οδηγεί ολοένα και περισσότερους ένστολους 45άρηδες σε απόφαση παραίτησης, με μικρή μείωση των συντάξιμων αποδοχών τους.

Ο μεγάλος αριθμός πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, επίσης, έχει τινάξει στον αέρα τα οικονομικά των Μετοχικών Ταμείων, τα οποία, σε συνδυασμό και με την κακή διαχείριση των προηγούμενων χρόνων, αντιμετωπίζουν κατάσταση κατάρρευσης, με ορατό τον κίνδυνο περιορισμού των μερισμάτων στους δικαιούχους τους.

Στην κατεύθυνση αυτή προσανατολίζεται στην αύξηση των ορίων παραμονής στο βαθμό εξέλιξης (έως και δύο χρόνια στο βαθμό) με σκοπό να αυξήσει το σύνολο των ετών του στελέχους και να προσεγγίσει το όριο συνταξιοδότησης.