Αλλάζει ο εποπτικός έλεγχος των ασφαλιστικών εταιρειών

Στον έλεγχο της Τράπεζας της Ελλάδος θα περάσει στο τέλος του έτους η χρηματοπιστωτική εποπτεία της ασφαλιστικής αγοράς, αφού προηγουμένως ολοκληρωθεί το έργο της Επιτροπής Εποπτείας Ιδιωτικής Ασφάλισης (ΕΠΕΙΑ).

 Σ’ αυτό καταλήγουν, σύμφωνα με πληροφορίες, τα στελέχη του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης, καθώς η υποχρεωτική εφαρμογή από το 2011 της κοινοτικής οδηγίας Solvency II δημιουργεί αυξημένες απαιτήσεις ως προς την κεφαλαιακή επάρκεια των ασφαλιστικών εταιρειών, ενώ παράλληλα θέτει σε νέες βάσεις το σύστημα εποπτείας και ελέγχου.

Αύξηση κεφαλαίου

 Σύμφωνα με την οδηγία οι εταιρείες υποχρεούνται ν’ αυξήσουν τα ίδια κεφάλαια έως και τέσσερις φορές πάνω από τα σημερινά επίπεδα, γεγονός που αναμένεται να οδηγήσει εκτός αγοράς όσες δεν ανταποκριθούν στις αυξημένες κεφαλαιακές απαιτήσεις. Επιπροσθέτως μεγάλο πρόβλημα, σύμφωνα με παράγοντες του κλάδου, θα έχουν και οι τράπεζες που κατέχουν ασφαλιστικές εταιρείες.

 Προκειμένου να αποφύγουν τη δέσμευση μεγάλων ποσών, κάτι που θα είχε αντίκτυπο στους ισολογισμούς τους, θα υποχρεωθούν να «ξεφορτωθούν» τις ασφαλιστικές. Οι περισσότερες το έχουν ήδη πράξει, αλλά υπάρχουν ακόμα ισχυρές θυγατρικές τραπεζών στον τομέα των ασφαλειών, όπως η Εθνική Ασφαλιστική.

 Το σχέδιο για την πώληση της τελευταίας σε στρατηγικό επενδυτή είχε ματαιωθεί εξαιτίας της πιστωτικής κρίσης. Το σύστημα που πρόκειται να εισηγηθούν οι αρμόδιοι υπουργοί Γιώργος Παπακωνσταντίνου και Φίλιππος Σαχινίδης, στηρίζεται στη διαπίστωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία, με έκθεση ομάδας εμπειρογνωμόνων υψηλού επιπέδου, κατέληγε στο συμπέρασμα ότι, προκειμένου να μειωθούν ο κίνδυνος και η σοβαρότητα μελλοντικών χρηματοπιστωτικών κρίσεων, έπρεπε να ενισχυθεί το εποπτικό πλαίσιο. Η έκθεση συνιστούσε μεγάλης κλίμακας μεταρρυθμίσεις στη δομή της εποπτείας του χρηματοπιστωτικού τομέα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

 Η εν λόγω ομάδα ειδικών συμπέρανε επίσης ότι πρέπει να δημιουργηθεί ένα Ευρωπαϊκό Σύστημα Χρηματοπιστωτικής Εποπτείας, το οποίο θα περιλαμβάνει τρεις ευρωπαϊκές εποπτικές αρχές, μία για τον κλάδο των ασφαλίσεων και των επαγγελματικών συντάξεων, μία για τον τραπεζικό κλάδο και μία για τον κλάδο κινητών αξιών, καθώς και τη σύσταση ενός Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Συστημικού Κινδύνου.

 Στην κατεύθυνση αυτή το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο συνέστησε να ιδρυθεί ένα Ευρωπαϊκό Σύστημα Χρηματοπιστωτικής Εποπτείας, το οποίο θα περιλαμβάνει τρεις νέες Ευρωπαϊκές Εποπτικές Αρχές. Στόχος του συστήματος θα είναι η αναβάθμιση της ποιότητας και της συνέπειας της εθνικής εποπτείας, η ενίσχυση της επιτήρησης διασυνοριακών ομίλων και η εκπόνηση ενιαίου ευρωπαϊκού εγχειριδίου, το οποίο θα ισχύει για όλα τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της ενιαίας αγοράς.

 Τόνισε επίσης ότι οι Ευρωπαϊκές Εποπτικές Αρχές πρέπει να διαθέτουν εποπτικές εξουσίες, όσον αφορά τους οργανισμούς εκτίμησης πιστοληπτικής ικανότητας, και κάλεσε την Επιτροπή να προετοιμάσει συγκεκριμένες προτάσεις σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο το Ευρωπαϊκό Σύστημα Χρηματοπιστωτικής Εποπτείας θα μπορεί να παίξει σοβαρό ρόλο σε καταστάσεις κρίσης, επισημαίνοντας ότι οι αποφάσεις των Ευρωπαϊκών Εποπτικών Αρχών δεν πρέπει να προσκρούουν στις δημοσιονομικές αρμοδιότητες των κρατών μελών.

 Σ’ ό,τι αφορά την ελληνική πραγματικότητα, υπάρχουν ακόμα και σκέψεις οι ασφαλιστικές εταιρείες να καταθέτουν ένα μικρό ποσοστό, της τάξης του 5-10%, των διαθεσίμων τους προς επενδύσεις στην ΤτΕ. Μάλιστα ανάλογη είναι και η πρακτική των ασφαλιστικών ταμείων, για τα οποία ωστόσο υπάρχουν αυστηρότερα πλαίσια.

 Η οδηγία αλλάζει ριζικά τον τρόπο λειτουργίας των εταιρειών, καθιερώνοντας νέες προσεγγίσεις για την αναγνώριση, τη διαχείριση, τον έλεγχο, την παρακολούθηση και την αναφορά των κινδύνων στους οποίους εκτίθεται η εταιρεία, απαιτώντας την υιοθέτηση προηγμένων πλαισίων διαχείρισης επιχειρησιακών κινδύνων.

Αποτίμηση των κινδύνων με βάση τρεις πυλώνες

ΤΟ ΝΕΟ πλαίσιο επιχειρεί να αντιμετωπίσει το κενό που υπάρχει σήμερα σε ό,τι αφορά την αποτίμηση των επιμέρους κινδύνων που μπορεί να επηρεάσουν τη φερεγγυότητα μιας ασφαλιστικής επιχείρησης, ακολουθώντας το πρότυπο της οδηγίας για τις τράπεζες, που βασίζεται στη διάκριση των τριών πυλώνων.

 Ο πρώτος πυλώνας περιλαμβάνει τον καθορισμό των κανόνων με βάση τους οποίους θα υπολογιστούν τα τεχνικά αποθεματικά, οι επενδύσεις σε κεφάλαια, η διαχείριση των περιουσιακών στοιχείων καθώς και το κεφάλαιο που θα εξασφαλίζει την επιθυμητή φερεγγυότητα στις ασφαλιστικές εταιρείες. Το Solvency II εισάγει τις έννοιες του ελάχιστου επιθυμητού κεφαλαίου, που πρέπει να διατηρεί μια ασφαλιστική εταιρεία για να διασφαλίζει τη φερεγγυότητά της, και του επιθυμητού κεφαλαίου που θα πρέπει να διαθέτει μια ασφαλιστική εταιρεία, λαμβάνοντας υπόψη όλους τους πιθανούς κινδύνους για τη φερεγγυότητά της.

Ο δεύτερος πυλώνας περιλαμβάνει τη δημιουργία των αρχών στις οποίες θα βασιστεί η εποπτεία για την επάρκεια των κεφαλαίων που θα αφορούν τη φερεγγυότητα των ασφαλιστικών εταιρειών, καθώς και την εποπτεία και έγκριση των εσωτερικών μοντέλων υπολογισμού του επιθυμητού κεφαλαίου. Ο τρίτος πυλώνας αφορά την ενίσχυση της πειθαρχίας της αγοράς στη δημοσίευση οικονομικών στοιχείων.

isotimia