Hellenic Business

Φτάσαμε αισίως στο τέλος άλλης μιας χρονιάς, Βλαδίμηρε, και θα πρέπει να μακαρίζουμε το γεγονός ότι στεκόμαστε ακόμη όρθιοι.

Με όλα τα κακά και τα στραβά της μοίρας μας, με όλα τα Καραχάλια μας, θα συνεχίσουμε (ελπίζω) όρθιοι, ποτισμένοι περισσότερο από μια μακάβρια περιέργεια για το τι μέλλει ακόμη να μας συμβεί.

Και μια που το δελτίο καιρού προαναγγέλλει χιονιά, γράφουμε τις ευθύνες και τις ενοχές μας στο χιόνι, με την ελπίδα να δούμε άσπρη μέρα.

Άλλωστε ο καθένας μας κάνει την ευχή του κατά το δοκούν: Κάποιος εύχεται να βρει τα χρήματα για να πληρώσει φόρους και χαράτσια στα 56 σπίτια του, άλλος να μην τον τσιμπήσει η δαγκάνα του νόμου βουτηγμένον στις ελβετικές του καταθέσεις, κι άλλος να συνεχίσει να περιοδεύει ανά τον κόσμο, δίνοντας διαλέξεις σε ξακουστά πανεπιστήμια, χωρίς να του κοπεί η βουλευτική αντιμισθία.

Εγώ θα κάνω (αναγκαστικά) με την καρδιά μου πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν, Βλαδίμηρε, πνίγοντας στην παγωμένη βότκα τις ενοχές και τις ευθύνες μου, ζητώντας για μια ακόμη φορά συγγνώμη από τα παιδιά μου για τον κόσμο που τους πρόσφερα.

Γιατί, όπως λέει και η γυναίκα μου, δεν ζω στο τώρα, μα στο άλλοτε, στο κάποτε που πια δεν ζει και δεν υπάρχει...

Ξεχνά η κυρά Krystyna πως κι αυτή σε στικάκι μού δίνει την λίστα για τα ψώνια τού σούπερ μάρκετ!

Και μην μπορώντας να την ικανοποιήσω καταναλωτικά, το παραχώνω κάθε φορά κι επιστρέφω με τις μισές σακούλες...

Μα έχει τουλάχιστον κατανόηση (και νόηση) να μην μου βάλει τις φωνές. Καμιά φορά αισθάνομαι ότι με λυπάται. Άλλοτε πάλι ότι με αγαπά.

Ελπίζω το 2013 να καταλάβω επιτέλους την διαφορά στις δύο αυτές σκληρές έννοιες. Ελπίζω να συνεχίσει να με λυπάται! Η αγάπη, βλέπεις, πεθαίνει πιο εύκολα...

Καλή χρονιά!

Πάνος Γιαννάκαινας