Hellenic Business

Γεννήθηκε πριν από 24 χρόνια στην Καμπούλ του Αφγανιστάν. Έκανε σπουδές μουσικής στην πρωτεύουσα του Ιράν, Τεχεράνη. Το πάθος του όμως ήταν και παραμένει ο κινηματογράφος και η σκηνοθεσία. Τέτοιο πάθος που ούτε ένα πρόβλημα στην… όραση δεν στάθηκε ικανό να τον εμποδίσει.

Ο Χαλίλ Γιουσεφί ζει περίπου ενάμιση χρόνο στη χώρα μας και πρόσφατα ολοκλήρωσε τα γυρίσματα μιας ταινίας με θέμα την μετανάστευση. Όλα αυτά όπως λέει με τη βοήθεια των φίλων του, Ελλήνων και συμπατριωτών του, αλλά και ενός μόνιτορ το οποίο παρακολουθούσε σε απόσταση αναπνοής καθόλη τη διάρκεια των γυρισμάτων. «Το πρόβλημα στην όρασή μου παρουσιάστηκε για πρώτη φορά σε ηλικία 19-20 ετών. Από τότε έχει επιδεινωθεί. Δυσκολεύομαι να διακρίνω φιγούρες και πρόσωπα σε απόσταση μεγαλύτερη του ενός μέτρου».

Έχοντας ένα καθοριστικό για το επάγγελμα που επιθυμούσε να ασκήσει μειονέκτημα, ο κ. Γιουσεφί είχε αποφασίσει να μην ξαναγυρίσει άλλες ταινίες. Αυτό που τον έκανε να αλλάξει γνώμη ήταν ακριβώς οι συνθήκες που ζουν οι συμπατριώτες του στη χώρα μας, και κατ΄επέκταση στην προσπάθειά τους να περάσουν στην Ευρώπη.

«Άκουσα δεκάδες ιστορίες. Από την εκμετάλλευση από τους δουλεμπόρους έως το κυνηγητό με αστυνομικές αρχές και εσχάτως "αγανακτισμένους πολίτες", αλλά και τις πολιτιστικές διαφορές που σίγουρα έχουν να αντιμετωπίσουν οι αφγανοί εδώ. Ο στόχος της ταινίας είναι διπλός. Αφενός θέλουμε να δείξουμε στους ανθρώπους στο Αφγανιστάν πόσο δύσκολο και σε αρκετές περιπτώσεις ανώφελο είναι το ταξίδι προς την Ευρώπη. Στο Αφγανιστάν επικρατεί η εντύπωση πως η ζωή στην Ευρώπη είναι εύκολη. Την ίδια στιγμή η ταινία είναι ένα μήνυμα προς τους Ευρωπαίους. Να καταλάβουν πως οι άνθρωποι αυτοί έρχονται αναγκαστικά εδώ. Είναι οι συνθήκες στη χώρα τους που τους αναγκάζουν να μεταναστεύσουν. Δεν έχουν σκοπό ούτε να κατακτήσουν τίποτα, ούτε είναι επιθετικοί απέναντι στις ευρωπαϊκές κοινωνίες».

Στη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας, που χρηματοδοτείται από Αφγανό επιχειρηματία που ζει στην Ευρώπη, είχε τη βοήθεια «τα μάτια που βλέπαν λίγο μακρύτερα» όπως λέει, Ελλήνων και Αφγανών συνεργατών του. «Το μεγαλύτερο πρόβλημα το αντιμετώπισα στις εξωτερικές στιγμές καθώς το πολύ φως με ενοχλεί. Παρόλα αυτά ήθελα να την σκηνοθετήσω ο ίδιος. Έκανα πάρα πολύ έρευνα για το συγκεκριμένο θέμα. Θα μπορούσα να δώσω το σενάριο σε κάποιον άλλο σκηνοθέτη, να κάνει αυτός την ταινία. Όμως αυτός μπορεί να μην είχε το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζω εγώ και το οποίο δυσκολεύει τη δουλειά μου, δεν θα ήταν όμως πρόσφυγας. Δεν θα είχε προσωπική, "ζωντανή" ματιά».

Το σενάριο της ταινίας, η οποία θα προβληθεί για πρώτη φορά επί ελληνικού εδάφους κοντά στην περίοδο των Χριστουγέννων («σκοπός μας είναι να παιχτεί σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα υπάρχει αφγανική κοινότητα και φυσικά στην πατρίδα μας»), αναφέρεται στην προσπάθεια μιας οικογένειας που προσπαθεί να περάσει από το Αφγανιστάν στην δυτική Ευρώπη μέσω Ελλάδας.

«Ουσιαστικά πρόκειται για μια ταινία-ντοκιμαντέρ, όλα τα περιστατικά που αναφέρονται μέσα είναι πραγματικά, απλά επιλέχτηκε η μορφή της ταινίας μυθοπλασίας για να είναι πιο ευχάριστη στον θεατή» λέει ο κ. Γιουσεφί ενώ συμπληρώνει πως τα γυρίσματα έγιναν τον Αύγουστο, «επειδή τότε υπήρχε λιγότερος κόσμος στην Αθήνα και δεν είχαμε να ανησυχούμε τόσο πολύ για επιθέσεις ακροδεξιών οργανώσεων».

Όταν πλέον η ταινία είναι έτοιμη και αρχίσει να προβάλλεται θα επιχειρήσει να ταξιδέψει στο Αμβούργο όπου ζει η γυναίκα του μαζί με το παιδί του. «Εκείνη έχει γίνει δεκτή εκεί  ως πολιτικός πρόσφυγας, οπότε πιστεύω πως θα τα καταφέρω να αναγνωρισθώ και εγώ. Το μέλλον μου το βλέπω στην Ευρώπη, δυστυχώς η κατάσταση στο Αφγανιστάν από άποψη ασφάλειας δεν είναι τέτοια που να με κάνει να επιστρέψω στην πατρίδα μου άμεσα. Στη Γερμανία και γενικά στην Ευρώπη έχεις την ευκαιρία για καλύτερες παροχές υγείας, μπορείς να σπουδάσεις, να προοδεύσεις. Αλλά όπως και να σου πάνε τα πράγματα, ό,τι και να κάνεις, παραμένεις μια ζωή πρόσφυγας».