Hellenic Business

Ένα αφρικανικό ποντίκι που έχει την ασυνήθιστη ικανότητα να αναπλάθει με μεγάλη ταχύτητα τον κατεστραμμένο δερματικό του ιστό, ανακάλυψαν επιστήμονες.

Πιστεύουν ότι το μικροσκοπικό τρωκτικό, που ξεφεύγει από τους θηρευτές του αποβάλλοντας κομμάτια από το δέρμα του, τα οποία στη συνέχεια ανακτά, θα μπορούσε - στο μακρινό μέλλον- να βοηθήσει ανθρώπους με τραύματα, εγκαύματα ή δερματικές παθήσεις.

Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Φλόριντα μελέτησαν για πρώτη φορά δύο είδη αγκαθωτού ποντικού (Acomys) και παρουσιάζουν τα αποτελέσματα στην επιθεώρηση Nature. Όπως γράφουν, όταν το τρωκτικό πέφτει στα νύχια του θηρευτή του έχει την ιδιότητα να... βγαίνει κυριολεκτικά από το δέρμα του, χάνοντας έως και το 60%.

Παρ' ότι αυτή η τακτική, που του επιτρέπει να γλιτώσει από βέβαιο θάνατο, έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργούνται εκτεταμένες και βαθιές πληγές, το δέρμα αναπλάθεται γρήγορα χωρίς να μένουν σημάδια. Οι επιστήμονες μάλιστα είδαν ότι το ίδιο συμβαίνει εάν τρυπήσουν το αυτί ενός ποντικού, χάρη σε ένα «κόμβο ανάπλασης», που είναι γνωστός ως βλάστημα και τον οποίο, όπως επισημαίνουν, δεν έχει την ικανότητα να αναπτύξει ο ανθρώπινος οργανισμός.

«Το αφρικανικό αγκαθωτό ποντίκι φαίνεται πως αναγεννά ιστό από το αυτί του με τον ίδιο τρόπο που μια σαλαμάνδρα αναπτύσσει και πάλι ένα άκρο, το οποίο απώλεσε εξαιτίας ενός θηρευτή», εξηγεί o Άσλεϊ Σέιφερτ από το τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου της Φλόριντα. «Το δέρμα, οι θύλακες των τριχών, οι χόνδροι... όλα αναπτύσσονται ξανά».

Ο Σέιφερτ και οι συνάδελφοί του αιχμαλώτισαν ποντίκια των ειδών Acomys kempi και Acomys percivali και τα μελέτησαν για να κατανοήσουν το μηχανισμό πίσω από το φαινόμενο και να δουν κατά πόσο ο ίδιος μηχανισμός θα μπορούσε με κάποιο τρόπο να αναπαραχθεί και να εφαρμοστεί προς όφελος του ανθρώπου.

Η ικανότητα των συγκεκριμένων ποντικών να χάνουν και να ανακτούν ιστό δεν είναι μοναδική στη Φύση. Ξεχωρίζει όμως λόγω της ταχύτητας, με την οποία επιτρέπει στο θηλαστικό να γιατρευτεί και πάλι. Όπως λέει ο Σέιφερτ, η μελέτη «δείχνει ότι τα θηλαστικά ως ομάδα ίσως διαθέτουν μεγαλύτερες ικανότητες ανάπλασης από αυτές που τους αναγνωρίζαμε».