Hellenic Business

Τον Μάρτιο του 2011, σεισμός μεγέθους 9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ και τσουνάμι στην Ανατολική Ιαπωνία πυροδότησαν μια από τις μεγαλύτερες πυρηνικές καταστροφές στα χρονικά, καταδεικνύοντας ότι ακόμη και εγκαταστάσεις που θεωρητικά αντέχουν σε βίαια φυσικά φαινόμενα, είναι στην πραγματικότητα πολύ ευάλωτες. Τώρα, μία νέα έκθεση καταδεικνύει ότι 23 πυρηνικά εργοστάσια, συμπεριλαμβανομένου αυτού της Φουκουσίμα, με συνολικά 74 αντιδραστήρες βρίσκονται σε ζώνες κινδύνου για τσουνάμι.

Οι ερευνητές από το Καθολικό Πανεπιστήμιο του Λέβεν, στο Βέλγιο, και το ισπανικό Πανεπιστήμιο της Ουέλβα χρησιμοποίησαν αρχαιολογικά και γεωλογικά αρχεία για να δημιουργήσει ένα χάρτη των γεωγραφικών ζωνών που κινδυνεύουν περισσότερο από μεγάλα τσουνάμι. Καθώς είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς εάν και πού ακριβώς θα «χτυπήσει» ένα τσουνάμι, η ομάδα αξιολόγησε «δυνητικά επικίνδυνες» περιοχές με πυρηνικούς σταθμούς που λειτουργούν ήδη ή θα λειτουργήσουν στο μέλλον.

Τα περισσότερα από τα 23 πυρηνικά εργοστάσια που εντόπισαν βρίσκονται στην ανατολική και νοτιοανατολική Ασία. Τα 13 από αυτά, τα οποία αποτελούνται από 29 αντιδραστήρες, βρίσκονται σε λειτουργία. ’λλα τέσσερα έχουν συνολικά 20 αντιδραστήρες και αυτή τη στιγμή επεκτείνονται για να περιλάβουν άλλους 9, ενώ 7 εργοστάσια με 16 αντιδραστήρες βρίσκονται υπό κατασκευή.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι περιοχές της ανατολικής και νοτιοανατολικής Ασίας κινδυνεύουν περισσότερο όχι μόνο λόγω των αυξημένων πιθανοτήτων εκδήλωσης τσουνάμι έναντι άλλων περιοχών, αλλά γιατί εκεί ανεγείρονται όλο και περισσότεροι πυρηνικοί σταθμοί. Ενδεικτικά, από τους 64 σταθμούς που κατασκευάζονται αυτή τη στιγμή σε ολόκληρο τον κόσμο, οι 27 βρίσκονται στην Κίνα.

«Η επιλογή τοποθεσίας των πυρηνικών εγκαταστάσεων δεν επηρεάζει μόνο τις χώρες που τις φιλοξενούν, αλλά και τις περιοχές που θα μπορούσαν να πληγούν από ραδιενεργές διαρροές», λέει ο Χοακίν Ροντρίγκες - Βιντάλ από το Τμήμα Γεωδυναμικής και Παλαιοντολογίας του Πανεπιστημίου της Ουέλβα. Ο ερευνητής προειδοποιεί ότι «από το τσουνάμι του 2004, οι χώρες του Ινδικού Ωκεανού δεν έχουν λάβει αποτελεσματικά μέτρα πολιτικής φύσης» για την αποτροπή πιθανού πυρηνικού ατυχήματος στο μέλλον.