Hellenic Business

Η φονική επίθεση με ρουκέτα στη Βεγγάζη εναντίον του Αμερικανού πρέσβη στη Λιβύη Κρίστοφερ Στίβενς και τριών ακόμα μελών του προσωπικού της πρεσβείας αποκαλύπτει πως η Λιβύη, ακόμη και μετά τον θάνατο του δικτάτορα Μουαμάρ Καντάφι, θα αργήσει να βρει τον δρόμο προς μια ισορροπημένη, Δυτικού τύπου, δημοκρατία.

Το μείζον πρόβλημα που αντιμετωπίζει το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο είναι το πώς θα εξομαλύνει τις εθνοτικές, φυλετικές και τοπικές εντάσεις που ενσκήπτουν το εσωτερικό της χώρας και πως θα καταφέρει να κρατήσει ικανοποιημένες όλες τις πλευρές. Κυρίως όμως, πρέπει να εξισορροπήσει τις διαφορές ανάμεσα στις περιοχές της Τριπολίτιδας και της Κυρηναϊκής, δηλαδή της δυτικής και της ανατολικής, αντίστοιχα, Λιβύης που έχουν έντονες τοπικές και οικονομικές αντιπαλότητες. Οι κάτοικοι της Κυρηναϊκής, που απλώνεται από την Σίρτη στα παράλια της κεντρικής Λιβύης μέχρι τα σύνορα της Λιβύης με την Αίγυπτο, στα ανατολικά, διαμαρτύρονται πως, μετά την επικράτηση του καθεστώτος Καντάφι το 1969, οι ανάγκες της περιοχής τους αγνοούνται επιδεικτικά, παρόλο που τα δύο τρίτα του πετρελαϊκού πλούτου της Λιβύης προέρχονται από αυτή την επαρχία. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο που η επανάσταση εναντίον του Καντάφι άρχισε στην Κυρηναϊκή.

Για τον λόγο αυτό και προκειμένου να μπει τέλος σε δεκαετίες μεροληψίας εις βάρος της Ανατολής, ήδη από τον περασμένο Μάρτιο φύλαρχοι και επικεφαλής ενόπλων οργανώσεων κήρυξαν ως «ημιαυτόνομο κράτος» την πλούσια σε πετρέλαια Ανατολική Λιβύη - μια μονομερής κίνηση που πολλοί φοβούνται ότι θα αποτελέσει το πρώτο βήμα προς την οριστική διχοτόμηση της χώρας, εν ευθέτω χρόνω. Το ανατολικό ημιαυτόνομο κράτος θα ονομάζεται Μπάρκα (το όνομα της Κυρηναϊκής στα αραβικά), θα έχει δικό του Κοινοβούλιο, αστυνομία, δικαστήρια, πρωτεύουσα τη Βεγγάζη και επικεφαλής ενός κυβερνητικού συμβουλίου τον Αχμέντ αλ Ζουμπάιρ, πολιτικό κρατούμενο επί Καντάφι και μέλος του Μεταβατικού Συμβουλίου. Η διακήρυξη για την ίδρυση του νέου ομοσπονδιακού κρατιδίου δεν έχει νομική ισχύ, ωστόσο διαθέτει σημαντικό λαϊκό και στρατιωτικό έρεισμα στην δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Λιβύης, μετά την πρωτεύουσα Τρίπολη.

Η κίνηση αυτή, όπως ήταν φυσικό, άνοιξε τον ασκό του Αιόλου μέσα στους κόλπους του Εθνικού Μεταβατικού Συμβουλίου, ο επικεφαλής του οποίου, Μουσταφά Αμπντέλ Τζαλίλ, τη χαρακτήρισε ως «ξένη συνωμοσία που απειλεί να διασπάσει τη χώρα», ενώ ο επικεφαλής της πολιτικής επιτροπής του Συμβουλίου Φατί Μπατζά την χαρακτήρισε ως μια «κραυγαλέα έκκληση για διχοτόμηση».

Πάντως, το ζήτημα παραμένει ένα: Η εμφύλια διαμάχη για τον έλεγχο του φυσικού πλούτου της Λιβύης, απειλεί να τινάξει στον αέρα οποιαδήποτε ελπίδα για μια επιτυχημένη μετάβαση σε καθεστώς δημοκρατίας στην πολύπαθη αφρικανική χώρα.