Hellenic Business

Ο Ανδρέας ξέρει να διαβάζει Μνημόνια, αλλά ξέρει και να γράφει πολιτικά μανιφέστα! Όχι σαν τον Μιχάλη που δεν άδειαζε να ξεφυλλίσει το μάθημά του...

Ζήλεψε την δόξα του Θεόδωρου και, ως πιο μενταλιστής, δεν αρκέστηκε σε απλή απαρίθμηση των συνδαιτυμόνων στο μεγάλο φαγοπότι τόσων δεκαετιών, αντιθέτως μάλιστα έδωσε στον γραπτό του λόγο μορφή παρέμβασης στην παρέμβαση που τόσα χρόνια πολιτικής καριέρας.

Όπερ σημαίνει πως θα μπορούσα κι εγώ με την σειρά μου να το ξεσκίσω στην κριτική χωρίς ασφαλώς να το διαβάσω! Δόγμα Χρυσοχοΐδη ένεκα...

Άλλωστε στην σύγχρονη Ελλάδα ελάχιστοι διαβάζουν -και οι περισσότεροι από αυτούς τους... δακτυλοδεικτούμενους διαβάζουν ανάποδα!

Ενδεής ή έστω ρακένδυτος, σύσσωμος ο καλλιτεχνικός κόσμος δήλωσε το πενιχρό του εισόδημα, εκμεταλλευόμενος τα "όπλα" του νόμου. Οι καλλίφωνοι αοιδοί μόνο αηδία μάς προκαλούν, από την στιγμή που σκαρφίζονται εταιρείες στημένες πίσω (και κάτω, πολύ συχνά...) από τα μικρόφωνα. Αυτοί οι "απανταχού της γης κολασμένοι" (βλέπε τον Γάλλο Μπερνάρ, που σακκούλιασε άρον άρον τα ταπεινά του Λουί Βουιτόν και τράβηξε για Βέλγιο μεριά, μετά από τριετή -λέει- αυτοεξορία του εις τας Αμέρικας) θα πρέπει κάποια στιγμή να διανοηθούν ότι σ' ένα σουβλατζίδικο δεν ζητάς ποτέ menu.

Γιατί αν ζητήσεις, το σουβλάκι θα πάει στα 10 ευρώ (συν ΦΠΑ) -τουτέστιν όλη η αριστοκρατία, μάτια μου, θα βρομάει τζατζίκι - κρεμμύδι!

Στο Κολωνάκι ακόμη αντηχεί το επαναστατικό σύνθημα: Λέγε με Μπερνάρ, αυτοεξόριστο Έλληνα καλλιτέχνη! Το βέβαιο είναι πως θα το αντέξουμε να παραμένουν εξόριστοι από τις καρδιές μας οι λάτρεις της θεωρίας Βουλγαράκη: Ό,τι νόμιμον ηθικόν!

(Παραμένει ωστόσο αναπάντητο το ερώτημα των πέντε και δύο μισών ακτίνων του νέου πράσινου ήλιου. Έχω χάσει τον ύπνο μου...)

Πάνος Γιαννάκαινας