Hellenic Business

Ο χρόνος έχει αρχίσει να μετράει αντίστροφα για την τεχνοκρατική κυβέρνηση της Ιταλίας υπό τον Μάριο Μόντι. Ποιος θα τον διαδεχθεί και πώς θα επιβάλει τη σκληρή λιτότητα που χρειάζεται για να μειωθούν έλλειμμα και χρέος χωρίς την υπογραφή Μνημονίου;

Σε περίπου έξι μήνες θα γίνουν εκλογές. Ο 69χρονος Μόντι, καθηγητής Οικονομικών, πρώην επίτροπος της ΕΕ, ο οποίος ανέλαβε πέρυσι τον Νοέμβριο την πρωθυπουργία από τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, έχει τώρα την τελευταία ευκαιρία να βάλει σε κάποια τάξη την οικονομία.

Αλλά ο Μόντι έχει τονίσει επανειλημμένως ότι δεν θα κατεβεί στις εκλογές και οι περισσότεροι αναλυτές εκτιμούν ότι τα κύρια πολιτικά κόμματα δεν δείχνουν να έχουν το όραμα και την αξιοπιστία που χρειάζεται για να βγάλουν τη χώρα από τη βαθιά οικονομική κρίση.

Η «ατζέντα Μόντι» είναι μια έκφραση που χρησιμοποιείται συχνά για να δηλώσει μια «μεθοδολογία» για την πολιτική και την οικονομία στην Ιταλία. Πολλοί πολιτικοί από τα μεγάλα κόμματα λένε ότι δεν θα εγκαταλείψουν αυτή την ατζέντα των μεταρρυθμίσεων, αλλά λίγοι τους πιστεύουν, καθώς είναι αβέβαιο το αν θα έχουν το αναγκαίο πολιτικό κεφάλαιο για να προωθήσουν μεταρρυθμίσεις στο δρόμο της λιτότητας.

Τις πρώτες ημέρες του Αυγούστου ο Μάριο Μόντι κέρδισε ψήφο εμπιστοσύνης για ένα πακέτο λιτότητας 26 δισ. ευρώ για τρία χρόνια, προτού αρχίσουν οι θερινές διακοπές της Βουλής, ελπίζοντας ότι μια κρίση στις αγορές δεν θα καταστρέψει το ηλιόλουστο ιταλικό καλοκαίρι.

Το πακέτο περιέλαβε μείωση κατά 10% του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων, μείωση κατά 1,5 δισ. ευρώ στους προϋπολογισμούς των υπουργείων το 2013 και 2014, μειώσεις κατά 13 δισ. ευρώ σε τρία χρόνια για την τοπική αυτοδιοίκηση. Και το σημαντικότερο: μειώσεις-μαμούθ στα ταμεία υγείας, κατά 900 εκατ. ευρώ το 2012, 1,8 δισ. ευρώ το 2013 και 2 δισ. ευρώ το 2014.  Ακόμη, νέο πακέτο περικοπών αναμένεται τον Σεπτέμβριο.

Δεν είναι περίεργο λοιπόν ότι έχει αρχίσει η συζήτηση για την πιθανότητα υπογραφής ενός μνημονίου προκειμένου να λάβει η χώρα βοήθεια από την ΕΕ - κάτι που θα σημάνει αναγκαστικά μερική απώλεια εθνικής κυριαρχίας.

Αλλά ίσως να μην υπάρχει άλλη λύση. Η Ιταλία έχει ένα τεράστιο δημόσιο χρέος της τάξης των 1,9 δισ. ευρώ, ήτοι 123,4% του ΑΕΠ. Είναι το μεγαλύτερο χρέος σε σχέση με το ΑΕΠ στην Ευρώπη μετά το ελληνικό και η μείωσή του αποτελεί το κεντρικό ζήτημα της ιταλικής πολιτικής σήμερα.