Hellenic Business

O κεντρικός ήρωας της ταινίας «Το αγόρι που τρώει το φαγητό του πουλιού» του Εκτορα Λυγίζου, είναι 22 χρονών και ζει στην Αθήνα άφραγκος, άνεργος, άστεγος και χωρίς σύντροφο. Για την ακρίβεια, δεν έχει καν να φάει. Το μόνο που έχει είναι ένα καναρίνι. Το οποίο όμως πρέπει να ταΐσει. Πολύ μουντά δεν ακούγονται όλα αυτά; Γιατί να μας ενδιαφέρει η ιστορία τους;

Την απάντηση δίνει το κινηματογραφικό φεστιβάλ του Τορόντο το οποίο επέλεξε την ταινία του Λυγίζου (που είναι η πρώτη μεγάλου μήκους του) για να την παρουσιάσει κατά την διάρκεια της ερχόμενης διοργάνωσης τον Σεπτέμβριο (θυμίζουμε ότι στο ίδιο φεστιβάλ θα παρουσιαστεί και η εντελώς διαφορετική -τόσο από πλευράς περιεχομένου όσο και κόστους- ταινία του Γιάννη Σμαραγδή «Ο θεός αγαπάει το χαβιάρι».).

Βεβαίως, αρετές της ταινίας είχαν ήδη επισημανθεί όταν το «Αγόρι» προβλήθηκε στο φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι τον περασμένο Ιούλιο κάνοντας την παγκόσμια πρεμιέρα του και φεύγοντας με μια Ειδική Μνεία για την ερμηνεία του πρωταγωνιστή της Γιάννη Παπαδόπουλου.

«Το φάσμα της σημερινής οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα αιωρείται αισθητά πάνω από αυτή την εκπληκτική πρώτη ταινία που θέτει το ρεαλισμό και την αλληγορία δίπλα, δίπλα...», έγραψε το Cineuropa , ενώ «κινηματογραφική κραυγή αγωνίας ενός έθνους σε σωματικές και ψυχολογικές στενωπούς» χαρακτήρισε την ταινία το Variety.

Κρίνοντας πάντως από μια δήλωση του 39χρονου Λυγίζου (Αθήνα ,1976) το «Αγόρι που τρώει το φαγητό του πουλιού», παρά τις άκρως καταθλιπτικές προδιαγραφές του, δεν αποκλείεται να έχει ακόμα και χιούμορ: «Τα γουρουνάκια -τα τρώμε» γράφει ο σκηνοθέτης. «Τις αγελάδες -τις τρώμε και παίρνουμε και το γάλα. Τα πρόβατα -και το μαλλί. Οι σκύλοι, οι φύλακες μας προστατεύουν το σπίτι. Τα καναρίνια; Τι σκατά κάνουν τα καναρίνια; Είναι εντελώς άχρηστα. Τα ποτίζουμε, τα ταΐζουμε κι αυτά το μόνο που κάνουν είναι να κελαηδάνε».