Hellenic Business

Οι κίνδυνοι μίας εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη είναι ανυπολόγιστοι. Το σίγουρο είναι ότι θα επιταχυνόταν η φυγή κεφαλαίων από τις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου, με αποτέλεσμα να τεθεί εν αμφιβόλω η παραμονή της Ισπανίας ή της Πορτογαλίας στην ευρωζώνη. Το τείχος προστασίας που έχει χτίσει η Ευρώπη δεν αρκεί για να αποτρέψει τους κινδύνους. Οι συνέπειες για την ελληνική οικονομία αλλά και το τραπεζικό σύστημα της χώρας θα ήταν τεράστιες.

Όλες οι πλευρές, ακόμα και η ριζοσπαστική Αριστερά, γνωρίζουν πολύ καλά τις συνέπειες αυτές. Όμως είναι πιθανή η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη, καθώς η ευρωπαϊκή και κυρίως η γερμανική πολιτική αντιμετώπισης της κρίσης βασίζονται όχι στην σωφροσύνη, αλλά στην βαθιά ριζωμένη αντίληψη της δικαιοσύνης. Σύμφωνα με αυτήν, οι Έλληνες θα πρέπει το ταχύτερο δυνατό να αποπληρώσουν τα χρέη τους. Αυτή όμως η λογική δεν οδηγεί στον επιδιωκόμενο στόχο.

Το πρόγραμμα λιτότητας της τρόικα για την Ελλάδα κατάφερε να μειώσει το δομικό έλλειμμα από το 12,9% το 2009 στο 1,8% την περασμένη χρονιά, αποτέλεσμα που δεν έχει προηγούμενο στην οικονομική ιστορία. Από την άλλη πλευρά, η οικονομία βρίσκεται σε ύφεση και το χρέος αυξάνεται.

Τώρα η χώρα βρίσκεται ενώπιον της κατάρρευσης. Ακόμα και μέρος της μεσαίας τάξης αδυνατεί να καλύψει τις υποχρεώσεις του, ενώ και οι τράπεζες της χώρας, από τις οποίες καθημερινά αποσύρονται καταθέσεις πολλών εκατομμυρίων, κρατούνται από την ΕΚΤ στην ζωή. Η Ευρώπη δικαίως ζητά αντάλλαγμα για την οικονομική υποστήριξη των υπερχρεωμένων κρατών. Μόνον που οι υποχρεώσεις για μεταρρυθμίσεις και οικονομία δεν μπορούν να εξουδετερώσουν κάθε ελπίδα ανάκαμψης. Αυτό όμως συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα.

Και στην Ισπανία η οικονομία συρρικνώνεται, ως αποτέλεσμα των περικοπών. Το λάθος σχεδιασμένο πακέτο βοήθειας για τις ισπανικές τράπεζες δυσχέρανε την κατάσταση ακόμα περισσότερο και τώρα η Ισπανία ουσιαστικά έχει αποκοπεί από τις διεθνείς αγορές. Εδώ η Ευρώπη έδειξε νηφαλιότητα και παραχώρησε στην Ισπανία περισσότερο χρόνο για να μειώσει τα ελλείμματά της. Γιατί όμως να μην συμβεί το ίδιο και στην περίπτωση της Ελλάδας; Η Ευρώπη πρέπει στην προσπάθεια αντιμετώπισης της κρίσης να επιτύχει μία καλύτερη εξίσωση μεταξύ εξοικονόμησης και ανάπτυξης. Σε διαφορετική περίπτωση θα αποτύχει η νομισματική ένωση, καταλήγει το άρθρο.