Hellenic Business

Πώς θα ήταν άραγε η ζωή μας, αν το κόκκινο δεν είχε τόσο πολύ αρρωστημένο ροζ μέσα του, το βαθύ μπλε τόσο ξεπλυμένο γαλάζιο, το πράσινο της ελπίδας τόσο χωριάτικο λαχανί και το μαύρο τόσο σκοτάδι…

Συμμαχίες και παραπήγαδα, στην ξέρα πάνω του νεοέλληνα, πείνα για εξουσία και φληναφήματα, ανέξοδη αμπελοφιλοσοφία του καφενείου και υπαινιγμοί ερωτότροποι, όλα μαζί συνθέτουν την αγενή ευτέλεια της «επαναστατικότητας» των λαμογιών μιας και δυο γενεών που κιότεψαν μπροστά στα προβλήματα, απάτησαν μπροστά στο εύκολο κι εύπεπτο κέρδος, κι έγλειψαν ασύστολα τον λαό με το όραμα της ιδιοποίησης μιας τάχα αθάνατης εξουσίας.

Χθεσινοί πολέμιοι, σημερινοί σύμμαχοι, μετεγγραφές εν είδει ποδοσφαιρικού τιμ, πάμπτωχες λογικές, αγνωσιά, φθήνια ψυχής και πνευματική ανολοκληρότητα –αυτά είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της συντριπτικής πλειονότητας των συγχρόνων μας πολιτικών, που ακόμη και την ώρα του πέναλντι αδυνατούν να συμφωνήσουν σε μια υποτυπώδη, έστω, τηλεοπτική αντιπαράθεση, ωσάν να τσιγκουνεύονται μερικά ακόμη ψέματα της τελευταίας στιγμής…

Πώς μπορείς να διεκδικείς πλαγιοτρόπως; Πώς μπορείς να διατείνεσαι τις φανφάρες περί κρίσιμης συγκυρίας και να λοξοκοιτάς εκεί που μόλις χθες έφτυνες;

Συμβουλή:

Αφήστε τον Καμμένο στην φωτιά του, τον Βενιζέλο στον ζελέ του, τον Σαμαρά στο σαμάρι του, την Παπαρήγα στην ρίγα της!

Ο συντομότερος δρόμος ήταν, ανέκαθεν, η ευθεία…

Πάνος Γιαννάκαινας