Hellenic Business

Στη θεαματική βελτίωση των σεξουαλικών επιδόσεων των ανδρών συμβάλλει ένα νέο ρινικό σπρέι, το οποίο που περιέχει ωκυτοκίνη, τη λεγόμενη και «ορμόνη της στοργής», σύμφωνα με επιστήμονες του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια.

Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τους Κάι ΜακΝτόναλντ και Ντέιβιντ Φάϊφελ, παρουσίασαν τα ευρήματά τους στο ιατρικό περιοδικό για θέματα σεξουαλικής υγείας «The Journal of Sexual Medicine».

Συγκεκριμένα, οι Αμερικανοί επιστήμονες ανακάλυψαν ότι οι παντρεμένοι άνδρες που έπαιρναν την ωκυτοκίνη μέσω του ρινικού σπρέι δυό φορές την ημέρα, γίνονταν όχι μόνο πιο «ζεστοί» με τους φίλους και συναδέλφους τους, αλλά είχαν επίσης αισθητή βελτίωση στο σεξουαλικό πεδίο.

Εκτός από τη λίμπιντο, οι ερευνητές πιστεύουν ότι η ωκυτοκίνη επηρεάζει με χημικό τρόπο και τον εγκέφαλο, με αποτέλεσμα να βελτιώνει γενικότερα τις διαπροσωπικές σχέσεις, αν και ο ακριβής μηχανισμός δεν είναι ακόμα απολύτως ξεκάθαρος.

Η ορμόνη πιστεύεται ότι αλληλεπιδρά με το σύστημα της ντοπαμίνης, που ρυθμίζει τη λειτουργία του «κέντρου ανταμοιβής και ευχαρίστησης» στον εγκέφαλο.

Η σημαντική επιρροή της ωκυτοκίνης στον οργανισμό έγινε για πρώτη φορά σαφώς αντιληπτή το 1979, όταν παρθένα θηλυκά ποντίκια, στους εγκεφάλους των οποίων εγχύθηκε η ορμόνη, άρχισαν να επιδεικνύουν μητρική συμπεριφορά.

Από τότε, εκατοντάδες έρευνες έχουν πραγματοποιηθεί ρίχνοντας ολοένα περισσότερο φως στο ρόλο της ορμόνης τόσο κατά τα πρώτα στάδια μιας σεξουαλικής σχέσης, όσο και κατά την ανάπτυξη του πρωταρχικού δεσμού μητέρας - παιδιού αμέσως μετά τη γέννα.

Η εν λόγω ορμόνη παράγεται κυρίως στον υποθάλαμο του εγκεφάλου και ως τώρα έχει μελετηθεί κυρίως η επίδρασή της στις γυναίκες. Η ωκυτοκίνη εκλύεται στη διάρκεια του πρώτου σταδίου του τοκετού, ώστε να διευκολυνθούν η διαστολή του τραχήλου της μήτρας και οι συσπάσεις της τελευταίας. Επίσης, η συγκεκριμένη ορμόνη «πυροδοτεί» την παραγωγή γάλακτος στο μητρικό στήθος.

Πιο πρόσφατα, έχει αποκαλυφθεί ότι η ωκυτοκίνη έχει ευρύτερη επίδραση στη συμπεριφορά, μεταξύ άλλων τονώνοντας το αίσθημα εμπιστοσύνης μεταξύ των ανθρώπων, καθώς και των δεσμών συνεργασίας μεταξύ τους. Στο πλαίσιο αυτό, έχει διερευνηθεί ο ρόλος της σε διαταραχές όπως το άγχος και ο αυτισμός.