Hellenic Business

Λοιπόν, ας το ξεκαθαρίσουμε άπαξ διά παντός, ώστε να μην αφήσουμε κανένα κενό κατανόησης: Οι 300 έμαθαν χθες, από υπεύθυνα χείλη, τουλάχιστον τι εστί χρεοκοπία!

Ήταν σαφώς απαραίτητες αυτές οι επισημάνσεις από τους πολιτικούς μας ταγούς και δη και από τον πρωθυπουργό, καθώς τον συγκεκριμένο όρο είναι δύσκολο να τον αντιληφθεί ένας Έλληνας βουλευτής της νέας χιλιετίας, την ίδια στιγμή που καλείται εντός 48 ωρών να κατανοήσει και να αφομοιώσει το προσχέδιο του νέου Μνημονίου, που περιλαμβάνει δεκάδες σελίδες με τεχνικο-οικονομικούς και νομικούς όρους, προσαρτήματα και αναλύσεις.

Φαίνεται πως η ευφυΐα των Ελλήνων για άλλη μια φορά λειτούργησε με... fast track διαδικασίες! Μέσω μιας επιλεκτικά αφαιρετικής λογικής, κατά την οποία οι απανταχού "καλλιτέχνες" βουλευτές μας αδυνατούν να συλλάβουν με την φαντασία τους ένα ζοφερό μέλλον αποτυπωμένο σε εικόνες που παραπέμπουν στο παρελθόν των χωρών του λεγόμενου Ανατολικού Μπλοκ, οι άνθρωποι που σήμερα το βράδυ καλούνται να υπερψηφίσουν τα νέα μέτρα του Βερολίνου δεν είναι σε θέση να θυμηθούν τις μυρμηγκιές των ανθρώπων που στην ουρά, με το κουπόνι στο χέρι, περίμεναν καρτερικά στο χιονόνερο για λίγο ψωμί ή μια στάλα βενζίνης, δυο αυγά ή 300 γραμμάρια χοιρινού λίπους.

Βλέπετε, η βλακώδης αντίληψη των νεο-Ελλήνων επέτρεψε στους αγράμματους, ακαλλιέργητους και στεγνούς αυτούς πένητες της κοινής λογικής και της απλουστάτης νοημοσύνης να εισέλθουν στο Κοινοβούλιο με την ιδιότητα (και ταυτόχρονα ύψιστη αποστολή) του εκπροσώπου του λαού. Άνθρωποι που τους βλέπουμε στα κανάλια να ψελλίζουν κακά, ακατανόητα και σφαλερά ελληνικά, συχνά χωρίς να δύνανται ούτε καν να τα διαβάσουν από το χαρτάκι που κρατούν με τα καλοπεριποιημένα χέρια τους, σήμερα, για ακόμη μία φορά, θα αποφασίσουν για εμάς χωρίς εμάς...

Το πλέον τραγελαφικό που με αναστατώνει, είναι το σοκ που δήθεν υπέστη η κοινή γνώμη από την ομολογία κάποιων ότι δεν διάβασαν το Μνημόνιο. Υπήρχε άραγε έστω κι ένας συμπολίτης μου που διαθέτει τόση αφέλεια, ώστε να πιστεύει ότι οι υπουργίσκοι της χορτάτης κοιλιάς και οι βο(υ)λευτές της βελούδινης πολυθρόνας, ακόμη κι αν ήταν σε θέση μέσα στην πνευματική τους ένδεια να κατανοήσουν τόσο εξειδικευμένες έννοιες και όρους, θα έβρισκαν ποτέ τον απαραίτητο προς ανάγνωση και κατανόηση του Μνημονίου χρόνο;

Αναλογιστείτε ένα δικό σας καθημερινό εικοσιτετράωρο: Καφές, τουαλέτα, δρομολόγιο μέχρι τον τόπο της εργασίας σας (αν ακόμη έχετε εργασία), χάζεμα στα μπούτια και τα στήθη της απέναντι ακριβώς συναδέλφου, μερικά πονηρά sms, "ταξιδάκι" στο Internet, τηλεφώνημα στη γυναίκα για να μάθετε τι φαγητό έχει το μεσημέρι, σούπερ μάρκετ, οδήγηση μέχρι τα φροντιστήρια των παιδιών, τηλεόραση και μετά ξάπλα, εκτός αν υπάρχει μεταμεσονύκτιο ενδιαφέρον στην κλίνη καθώς η γυναίκα το στόμα δεν κλείνει! Σκεφτείτε τώρα να είχατε επιπλέον συνεννοήσεις και μηχανορραφίες για τα εσωκομματικά μαχαιρώματα, λογίδρια κι εμφανίσεις με σκοπό να καταφέρετε χτύπημα στο αντίπαλο(;) κόμμα, τυπικές παρουσίες σε δρώμενα άνευ ουσίας όπου ωστόσο υποχρεούστε να παρευρίσκεστε, νομοσχέδια και υπογραφές... Σ' ένα τόσο γεμάτο πρόγραμμα, πού χωράει η ανάγνωση ενός Μνημονίου; Και ποιος θα μπορούσε απ' όλους εμάς να σας κατηγορήσει για το ότι το μερονύχτι έχει 24 μόνον ώρες;

Άλλωστε, μήπως και οι ψηφοφόροι αντιλαμβάνονται τι ψηφίζουν; Έχετε δει τις τρεκλίζουσες γαίες και τα γερόντια που σέρνονται με βλέμμα κενό στα μπλε παραβάν, κρατώντας με χέρι τρεμάμενο τα κομματικά ψηφοδέλτια; Θυμάστε μήπως τον γείτονά σας τον κομπρεσερά, που δεν ξέρει δύο γαϊδάρων άχυρα να χωρίσει, τον μανάβη της γειτονιάς σας, που για να κάμει μιαν απλούστατη πρόσθεση χρησιμοποιεί το κομπιουτεράκι, και τον καφετζή που σερβίρει τον πολλά βαρύ σας με το αίτημα - αγανάκτηση σε στιλ "κάνε με εμένα πρωθυπουργό και θα 'βλεπες!" -ναι, όλοι αυτοί έχουν τάχα επίγνωση του τι και γιατί ψηφίζουν ό,τι τόσες δεκαετίες ψήφιζαν;

Μια σκληρή κοινωνία που δεν αγαπά τα γερασμένα "άλογα" και τα σέρνει στην παρωδία της Δημοκρατίας μας για την οποία "είμεθα υπερήφανοι"! Και μην βιαστείτε να με κατηγορήσετε για άρρωστη και αντιλαϊκή επιλεκτικότητα! Δεν είμαι εγώ αυτός που έθεσε τους κανόνες του εκλογικού "παιχνιδιού" ούτε ο τιμητής ο βαθιά ριζωμένος στην γενιά του Πολυτεχνείου. Αλλά, τουλάχιστον την εποχή που οι πολυκατοικίες είχαν ακόμη θυρωρούς, ο δικός μου με γνώριζε...

Γι' αυτό και μόνο "δικαιούμαι διά να ομιλώ" -που έλεγε κι ο μακαρίτης ο Κουτσόγιωργας.

Το μόνο, που δεν έχω λογαριασμό εις τας Ελβετίας...

Πάνος Γιαννάκαινας