Hellenic Business

Ξημερώνει μια Δευτέρα που ίσως οι επόμενες γενεές να την θυμούνται με πικρία και αγανάκτηση. Ίσως πάλι οι εξελίξεις αποδειχθούν θετικές για την μοίρα του τόπου μας, για την ευημερία του λαού μας, και ο ιστορικός του μέλλοντος να την μνημονεύει στις φυλλάδες του με κορώνες υπερηφάνειας και εθνικής ανάτασης. Όπως και να 'χει, το μόνο σίγουρο είναι πως τίποτα δεν θα παραμείνει το ίδιο: η καθημερινότητά μας, η ελπίδα μας για τα παιδιά και εγγόνια μας, η πίστη μας στο κράτος που «χτίσαμε», στις αξίες και τα ιδανικά μας.

Είναι ομολογουμένως υπερβολικά νωρίς για να συμπεράνει κανείς αν οι πολιτικοί μας ηγήτορες βρίσκονται στον σωστό δρόμο. Οι αβασάνιστες σκέψεις και τα πρόχειρα συμπεράσματα τούτη την κρίσιμη για τον Ελληνισμό στιγμή μπορεί ν’ αποδειχθούν τουλάχιστον αφελή -αν όχι επικίνδυνα. Άλλωστε ποιος μπορεί πράγματι να ισχυριστεί πως διαθέτει την απαραίτητη εκείνη τεχνογνωσία που θα διαφοροποιήσει τον λόγο και την κριτική του από τον συρμό της κουβέντας του καφενείου; Ελάχιστοι -μετρημένοι στα δάχτυλα- είναι κι αυτοί που έχουν πρόσβαση στην «πληροφόρηση», ακόμη δε λιγότεροι εκείνοι που μπορούν να αξιοποιήσουν γόνιμα μια ουσιώδη πληροφορία.

Οι χθεσινοί «Βοναπαρτισμοί» και η σημερινή συλλογικότητα

Χθες, οι κκ Παπανδρέου, Σαμαράς και Καρατζαφέρης προσπάθησαν να δώσουν λύσεις στα χρόνια προβλήματα της εφαρμοσμένης δημοσιονομικής πολιτικής της Ελλάδας. Έτσι τουλάχιστον επεδίωξαν να ερμηνεύσει ο απλός πολίτης τις πράξεις τους. Το πλήρωμα του χρόνου θα δείξει το κατά πόσον έπεισαν, το πώς εισέπραξε ο Έλληνας ψηφοφόρος τους χειρισμούς τους.

Γεγονός είναι πως ουδείς θέλησε να προσδώσει στις όποιες αποφάσεις το στίγμα του σε επίπεδο ατομικό. Για τον λόγο αυτόν όλοι έσπευσαν να συγκαλέσουν τα αρμόδια κομματικά τους όργανα, ώστε η γραμμή που θα ακολουθήσουν κατά τις επόμενες (τελικές ίσως) διαπραγματεύσεις, αλλά και στο επικείμενο Υπουργικό Συμβούλιο της Δευτέρας, να χαίρει της γενικής έγκρισης, να διέπεται από την ξεχασμένη μέχρι προ ολίγου συλλογικότητα που χαρακτηρίζει τα αληθινά δημοκρατικά πολιτικά κόμματα.

Ο Αντώνης Σαμαράς δήλωσε ότι προασπίστηκε μισθούς του ιδιωτικού τομέα επικουρικές συντάξεις και την μη αύξηση των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων. Φέρελπες ότι, έστω και για πρώτη φορά -όπως χαρακτηριστικά είπε- έγινε αληθινή διαπραγμάτευση. Αυτό βέβαια αποτελεί υπαινιγμό για την παρούσα Κυβέρνηση συνεργασίας και πρωτίστως γι’ αυτήν του Γιώργου Παπανδρέου, αλλά δεν στερείται αληθείας σε μεγάλο βαθμό.

Σημεία σύγκλισης και σημεία έριδος

Μέχρι στιγμής, έχουν «κλειδώσει» τα ζητήματα που αφορούν στον 13 και 14ο μισθό (περισώζονται) του ιδιωτικού τομέα, αλλά παραμένουν σε εκκρεμότητα τέσσερα καυτά θέματα, στα οποία η Τρόικα εμφανίζεται ακλόνητα ανυποχώρητη: Η μείωση των μισθών στις ΔΕΚΟ, οι απολύσεις στον στενό δημόσιο τομέα, η περικοπή των επικουρικών συντάξεων και τα νέα εισπρακτικά μέτρα.

Όλα τα παραπάνω αναφέρονται με τον πλέον συγκεκριμένο και ξεκάθαρο τρόπο στην ανακοίνωση που εξέδωσε η Προεδρία της Κυβερνήσεως αμέσως μετά την λήξη της σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών με τον πρωθυπουργό. Ιδιαίτερη σημασία έχουν τα σημεία σχετικά με την μείωση των κρατικών δαπανών κατά 1,5% του ΑΕΠ (δηλαδή κατά 3 δισ. ευρώ) και την ενίσχυση των τραπεζών. Σε αυτά υπήρξε απόλυτη σύγκλιση των κομμάτων που στηρίζουν την Κυβέρνηση. Αγκάθι παρέμεινε το ζήτημα του μισθολογικού κόστους, στο οποίο η Τρόικα έδειχνε αμετακίνητη, οπότε η ελληνική πλευρά στην πρότασή της συμπεριέλαβε υπό τύπον αντισταθμιστικών μέτρων «γενναίες» καταργήσεις οργανισμών και φορέων (απολύσεις), λιγότερους μεν φόρους αλλά και περικοπές μισθών. Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο οι εκπρόσωποι της Τρόικα εκλήθησαν πάλι στο μέγαρο Μαξίμου, μετά την ολοκλήρωση της σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών με τον Λουκά Παπαδήμο.

Όσον αφορά τώρα το θέμα των κρατικών εσόδων, η ελληνική πλευρά πρότεινε λήψη μέτρων ύψους 3,3 δισ. αντί αυτών των 4,4 δισ. στα οποία επέμεναν οι δανειστές μας -και τούτο καταδεικνύει το πνεύμα αμφιβολίας που τελευταία είχε καλλιεργηθεί στις τάξεις των κοινοβουλευτικών ομάδων αλλά και σε κάποιους κυβερνητικούς κύκλους (βλ. σχετικό άρθρο εδώ).

Προβλήματα επί του πρακτέου

Ωστόσο, ακόμη και στα σημεία σύγκλισης των δύο πλευρών, προκύπτουν πρακτικά προβλήματα τόσο στην ακριβή ερμηνεία των όρων όσο και στην διαδικασία υλοποίησής τους. Για παράδειγμα, στο ζήτημα της μείωσης του μισθολογικού κόστους του Δημοσίου, δεν διευκρινίζεται πώς και πότε θα προκύψουν οι αναγκαστικές αποχωρήσεις (απολύσεις) προσωπικού.

Επίσης, στο μισθολογικό του ιδιωτικού τομέα, ενώ η Τρόικα έχει πλέον αποδεχθεί την μετενέργεια στις κλαδικές συμβάσεις και όχι την περικοπή στα «δώρα», δεν γνωρίζουμε την τελική της απάντηση στην αντιπρόταση της ελληνικής πλευράς για μείωση του κατώτατου μισθού κατά 10% (έναντι του 20% που πρότειναν οι δανειστές μας). Οι μειώσεις στις επικουρικές συντάξεις θα αγγίξουν το 10% έως 20% και όχι το 20% έως 30% που αρχικά επιθυμούσε η Τρόικα; Θα ακυρωθεί η αύξηση των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων (αναδρομικά από τις αρχές του τρέχοντος έτους), προκειμένου να τονωθούν τα έσοδα από μεταβιβάσεις; Θα γίνει αποδεκτή η απόρριψη, εκ μέρους της ελληνικής πλευράς, του σεναρίου των απολύσεων στην Υγεία και τις Ένοπλες Δυνάμεις; (βλ. σχετικό άρθρο εδώ)

Επ’ αυτών των θεμάτων ενημερώνονται οι προϊστάμενοι των εδώ ελεγκτών της Τρόικα, οι οποίοι Δευτέρα πρωί θα συνέλθουν σε νέα σύσκεψη στο μέγαρο Μαξίμου για να γνωστοποιήσουν τις αποφάσεις τους.