Hellenic Business

του Ηρακλή Ρούπα

Την φαινομενική ηρεμία των ημερών, σχετικά με το κυβερνητικό έργο, έρχονται να διαταράξουν όχι μόνον οι κομματικές «ντρίμπλες» εκκολαπτόμενων και μη αρχηγών ή αρχηγίσκων των κομμάτων που στηρίζουν την Κυβέρνηση Παπαδήμα, αλλά και η πραγματική αδυναμία ορισμένων να αντιληφθούν ότι -πέραν της ψήφισης ενός προϋπολογισμού που σχεδόν σίγουρα στην πορεία θα αναμορφωθεί- το μείζον στην παρούσα φάση είναι η υλοποίηση της συμφωνίας για το PSI. Προκαλεί δε ανησυχία το γεγονός ότι με μεγάλη ευκολία διαρρέει ότι ορισμένοι πολιτικοί παράγοντες αλλά και τραπεζίτες φαίνεται ότι προτιμούν hair cut 70-80% (άρα ουσιαστική χρεοκοπία) προκειμένου μάλλον να «εκκινήσει» η οικονομία -πιθανώς και η πολιτική ανέλιξη ορισμένων- από σχεδόν μηδενική (καθαρή κατ' άλλους) βάση.

Γίνεται αντιληπτό, προφανώς, ότι σε τέτοια περίπτωση η πολιτική υστεροβουλία όσων «πολιτεύονται» με τέτοιο σκεπτικό όχι μόνον χαρακτηρίζεται από άγνοια των δεδομένων και προεκτάσεων μίας τέτοιας εξέλιξης, αλλά κυρίως χαρακτηρίζει εκείνους που την υποστηρίζουν ως πολιτικούς καιροσκόπους.

Εξετάζοντας όμως τι ακριβώς θα σήμανε μία τέτοια επιπόλαια και αβάσιμη εκτίμηση, θα γίνει ευκολότερο να αντιληφθούμε τις προεκτάσεις μία αποτυχημένης διαπραγμάτευσης για το PSI σε σχέση με την συμφωνία της 28ης Οκτωβρίου. Την Δευτέρα επιτεύχθηκε Γαλλογερμανική συμφωνία για αλλαγή της συνθήκης της ΕΕ. Ενώ η Γερμανία διατήρησε αδιάλλακτη στάση σε ό,τι αφορά την έκδοση ευρωομολόγου και τον ρόλο της ΕΚΤ, φαίνεται τώρα πρόθυμη να συζητήσει την διευρυμένη λειτουργία του PSI.

Την Πέμπτη στην Ευρωπαϊκή Σύνοδο έγινε σαφές ότι η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε για την Ελλάδα δεν θα αποτελέσει προηγούμενο. Εάν οδηγηθεί λοιπόν σε αποτυχία η διαπραγμάτευση με την Ελλάδα, είτε λόγω ελαστικής στάσης των υπευθύνων είτε λόγω πραγματικής αδυναμίας εξεύρεσης λύσης, καθίσταται σαφές πλέον πως θα μιλάμε για μη εθελοντικό “κούρεμα”. Άρα χρεοκοπία. Όσοι θεωρούν πως το να υποστούν απώλειες απλοί επενδυτές που οδηγήθηκαν από τις τράπεζες στην «ασφαλή» επένδυση των Ελληνικών ομολόγων είναι μία απλή υπόθεση που σε θεωρητική βάση δεν ενοχλεί κάποιους οικονομολόγους και αναλυτές, μάλλον δεν έχουν σταθμίσει σωστά τις προεκτάσεις μίας τέτοιας ενέργειας.

Ας μην διαφεύγει την προσοχή μας δε πως η κατάληξη του PSI, σε συνδυασμό με τα αποτελέσματα της Black Rock, στη ουσία θα σηματοδοτήσει την μεσοπρόθεσμη πορεία των τραπεζών. Βαρύνουσας σημασίας όμως είναι η διαφωνία μεταξύ πρωθυπουργού και υπουργού Οικονομικών ως προς την μορφή των μετοχών που θα αντιστοιχούν σε τυχόν ένταξη τραπεζών στο ΤΧΣ. Παρά το γεγονός ότι προσωπικά πιστεύω πως η έκδοση κοινών μετοχών θα λειτουργήσει εξυγιαντικά για την μελλοντική προοπτική του τραπεζικού συστήματος, είμαστε υποχρεωμένοι να εξετάσουμε με σκεπτικισμό και επιφύλαξη την όποια αδυναμία τραπεζών να ολοκληρώσουν τις υποχρεωτικές αυξήσεις κεφαλαίου. Όχι επειδή σε περίπτωση «κρατικοποίησης» θα αλλάξει ουσιαστικά η διοικητική ομάδα όσων τραπεζών ενταχθούν τελικά στο Ταμείο, αλλά κυρίως για το αν η μορφή των τραπεζών που θα προκύψει μετά την ολοκλήρωση της στήριξης θα έχει την δυνατότητα και νοοτροπία να ενισχύσει την εγχώρια ανάπτυξη και πιθανώς την εκκολαπτόμενη καινοτόμο επιχειρηματικότητα που θα αναδυθεί εξαιτίας της κρίσης.

Η συνθετότητα  του προβλήματος όμως δεν επιτρέπει πολιτικούς πειραματισμούς, έστω και σε φιλοσοφικό επίπεδο. Σε περίπτωση που οι χώρες της Ευρωζώνης «κερδίσουν» χρόνο προσαρμογής μέσω έναρξης ουσιαστικής διαδικασίας επαναπροσδιορισμού των συνθηκών, θα είναι ευκολότερο να συμφωνήσουν σε συνολική διαγραφή των χρεών της χώρας χωρίς καμία άλλη στήριξη (άρα χρεοκοπία και έξοδο από το ευρώ) παρά να συνεχίσουν να ασχολούνται με μία χώρα της οποίας οι πολιτικοί ακροβατούν μεταξύ άγνοιας και ατολμίας.

Η «δικαίωση» όμως όσων προκρίνουν την εξέλιξη αυτή θα σημάνει την έναρξη μίας μακράς καταστροφικής περιόδου για την χώρα...