Hellenic Business

Τα αιματηρά επεισόδια της Πέμπτης στο κέντρο της Αθήνας και ο θάνατος του άτυχου συνδικαλιστή του ΠΑΜΕ αναζωπύρωσαν την αντιπαράθεση ΚΚΕ - ΣΥΡΙΖΑ, με τις δύο παρατάξεις να «μάχονται» για το λάβαρο της Αριστεράς, την ώρα που ο δικομματισμός -και ιδιαίτερα το ΠΑΣΟΚ- πραγματοποιούν ελεύθερη πτώση και οι οικονομικοπολιτικές συνθήκες δικαιώνουν τις προειδοποιήσεις της Αριστεράς.

Ανταλλαγή «πυρών»

Αμέσως μετά τη λήξη των επεισοδίων στο κέντρο της Αθήνας την Πέμπτη, η Γενική Γραμματέας του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, κατέκρινε το γεγονός πως «ο ραδιοφωνικός σταθμός "Στο Κόκκινο" (του ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ) ανέφερε στην κάλυψη των επεισοδίων πως η Πλατεία Συντάγματος δεν είναι ιδιοκτησία του ΠΑΜΕ», υποστηρίζοντας πως με αυτή τη φράση χειροκροτεί τους κουκουλοφόρους, υπογραμμίζοντας ότι με αυτήν την τακτική «βλέπει μια πιθανότητα να συμμετάσχει σε μελλοντική κυβέρνηση συνεργασίας».

Πάντως, ο ΣΥΝ «απάντησε» λίγο αργότερα σε χαμηλούς τόνους, με τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρη Παπαδημούλη, να υποστηρίζει, όμως, την επόμενη μέρα στη Βουλή, πως «οι συγκρούσεις ροπαλοφόρων και κρανοφόρων αποδεικνύουν με τον πιο άσχημο τρόπο ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο». Ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Μάκης Μαΐλης είπε ότι: «Η δήλωση του κ. Παπαδημούλη επιβεβαιώνει ότι η ηγεσία του ΣΥΝ αποδεικνύεται συνήγορος των κουκουλοφόρων, γιατί με αυτό τον τρόπο συγκαλύπτει την προσχεδιασμένη δολοφονική επίθεση εντεταλμένων κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών εναντίον του ΠΑΜΕ και γενικότερα κατά του λαού, επίθεση που εξυπηρετεί την πολιτική της κυβέρνησης, της πλουτοκρατίας και των άλλων αστικών κομμάτων», υποστήριξε. Ανταπαντώντας, ο κ. Παπαδημούλης έκανε λόγο για διαστρέβλωση των δηλώσεών του, επισημαίνοντας ότι «ορισμένοι περί άλλων τυρβάζουν, καταφεύγοντας ακόμα και στη συκοφαντία. Κρίμα. Να ξέρουν όμως ότι το ψέμα έχει κοντά ποδάρια».

Μία άλλη σύγκρουση ΚΚΕ - ΣΥΡΙΖΑ, σημειώθηκε πριν από δύο περίπου, εβδομάδες, με αφορμή τη νέα πρόσκληση του Αλέξη Τσίπρα προς τις «δυνάμεις που έχουν αίσθηση κοινωνικής ευθύνης για τη σωτηρία της χώρας και του λαού» να συνταχθούν σ' ένα κοινό μέτωπο, καθώς και η αναφορά του σε «σεχταρισμούς» του ΚΚΕ. «Το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ δεν έγιναν για να υπερασπιστούν "αρχές και αξίες" τύπου Μάαστριχτ, ΟΝΕ και ευρώ. Για να υπάρχει το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ πρωτοστάτησε το ΚΚΕ και με το αίμα και τη δράση του ανδρώθηκε και συσπείρωσε το λαό», απάντησε ο Περισσός.

Οι στόχοι και η ουτοπία της συνεργασίας

Όπως είναι φυσιολογικό, το ενδεχόμενο συνεργασίας των δύο παρατάξεων σε εκλογικό επίπεδο είναι κάτι παραπάνω από απίθανο τη δεδομένη χρονική στιγμή, αφού παρά το γεγονός ότι ανήκουν «στην ίδια πλευρά», φαίνονται ότι είναι πιο πολλά αυτά που τους χωρίζουν, παρά τους ενώνουν. Εξάλλου, το ΚΚΕ ξεκαθάρισε στις αρχές Οκτώβρη, ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να ανταποκριθεί στις εκκλήσεις του ΣΥΡΙΖΑ για κοινή δράση των κομμάτων της Αριστεράς κατά του Μνημονίου, με την Αλέκα Παπαρήγα να είναι ιδιαίτερα σκεπτική, απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με την ανάγκη να είναι σήμερα η Αριστερά ενωμένη, διευκρινίζοντας ότι «το ΚΚΕ δεν αισθάνεται καμία μοναξιά, γιατί όπως φαίνεται από τη δράση του στους τόπους εργασίας, η επιρροή του είναι πολύ μεγαλύτερη από την εκλογική του δύναμη». Την πρόταση συνεργασίας είχε αρνηθεί κατηγορηματικά το ΚΚΕ και άλλες φορές κατά το παρελθόν, όπως τον Ιούνιο του 2009.

Λίγο παλαιότερα, το 2008, η Κομμουνιστική Επιθεώρηση έγραφε χαρακτηριστικά: «Ο ΣΥΝ είναι χαρακτηριστική περίπτωση κόμματος που ντύνει με «ριζοσπαστική» ρητορεία μια πολιτική γραμμή που οδηγεί στην υποταγή των εργαζομένων στα συμφέροντα της αστικής τάξης».

«Το μέτωπο της αντιπαράθεσης του ΚΚΕ στις δυνάμεις του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ δεν περιορίζεται σε θεωρητικές διαφορές. Η αντιπαράθεση αυτή πηγάζει από τον οπορτουνιστικό χαρακτήρα του ΣΥΝ, την προέλευσή του ως κόμμα που συγκροτείται από δυνάμεις οι οποίες αποσπάστηκαν από το Κομμουνιστικό Κόμμα, αφού επιδίωξαν τη διάλυσή του, δυνάμεις που με τις ιδεολογικές και πολιτικές τους θέσεις σε τελευταία ανάλυση προσφέρουν στήριξη στη στρατηγική του κεφαλαίου. Η κυρίαρχη τάση του ΣΥΝ (άλλες πιο ειλικρινείς τάσεις σε αυτόν, δε μιλούν περί δυνατότητας συνεργασίας με το ΚΚΕ, αλλά με το ΠΑΣΟΚ), αλλά και τμήματα του αστικού Τύπου προσπαθούν να εμφανίσουν αυτή την αντιπαράθεση ως αποτέλεσμα μιας μονομανίας από την πλευρά του ΚΚΕ, ως μια ανούσια αντιπαράθεση για το ποιος θα ηγείται του χώρου που προσδιορίζεται ως "Αριστερά" κ.λπ. Με υποκριτικές εκκλήσεις περί ενότητας της Αριστεράς, επιχειρείται να συσκοτιστεί η ουσία της αντιπαράθεσης, να διαστρεβλωθεί, ουσιαστικά να καλυφθεί ότι πρόκειται για αντιπαράθεση ανάμεσα σε δύο αντίθετες στρατηγικές και όχι σε παραλλαγές της ίδιας κατεύθυνσης» επισημαίνεται μεταξύ άλλων.

Γι' αυτούς τους λόγους, Περισσός και Κουμουνδούρου έχουν θέσει ως ξεκάθαρο στόχο την αύξηση των ποσοστών τους, τα οποία, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις δείχνουν ιδιαίτερα ανεβασμένα, σε σχέση με τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές. Παράλληλα, με δεδομένη την πτώση του δικομματισμού και ιδιαίτερα την καθίζηση του ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ επιθυμούν να συγκεντρώσουν τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους ή ακόμα και αυτούς που σκέφτονται να απόσχουν από την επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Πόσο μάλλον αν αναλογιστεί κανείς ότι αυτή τη στιγμή η Ελλάδα πληρώνει μία κρίση ενός καπιταλιστικού συστήματος, για την οποία, η Αριστερά είχε προειδοποιήσει. Γι' αυτό, είναι απόλυτα φυσιολογικό ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ να θέλουν να πρωτοστατήσουν στον ιδεολογικό τους χώρο, ώστε να αποκτήσουν δυναμική που θα προσελκύσει ψηφοφόρους και από άλλους χώρους, κυρίως από αυτόν του Κέντρου, ή έστω να έχουν πολύ ισχυρότερο λόγο σε μια ενδεχόμενη συμμετοχή σε κυβέρνηση συνεργασίας.

Κόντρα με παρελθόν και μέλλον(;)

Η βεντέτα του ΚΚΕ με τον χώρο των αριστεριστών και των αντιεξουσιαστών, πάντως, δεν είναι φρέσκια, αλλά διατηρείται από την εποχή της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, η οποία συνεχίστηκε στη δεκαετία του '70 και κορυφώθηκε τη δεκαετία του '80 με τις καταλήψεις στα πανεπιστήμια, κατά του νόμου 815.

Αξιοσημείωτο είναι, πάντως, το γεγονός ότι τριπλή επίθεση σε γραφεία του ΚΚΕ πραγματοποίησαν άγνωστοι τα ξημερώματα της Παρασκευής σε περιοχές της Θεσσαλονίκης. Με δεδομένο το άνοιγμα και του μετώπου της ακροδεξιάς από το ΚΚΕ, οι «τριβές» ανάμεσα στον Περισσό και τους αντιπάλους του φαίνεται πως έχουν μέλλον.



Β.Β.