Hellenic Business

του Simon Teune

Οι εκτεταμένες ταραχές στη Βρετανία είναι πρωτοσέλιδο θέμα αλλά και το κύριο θέμα ανάλυσης στα ηλεκτρονικά μέσα. Ο Σίμον Τόινε, από το Επιστημονικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών του Βερολίνου, επιχειρεί μια εξήγηση.

Διαδηλώσεις στη Μαδρίτη, τη Λισαβόνα, την Αθήνα. Και τώρα ήρθαν να προστεθούν οι απίστευτες εικόνες από το Λονδίνο και άλλες βρετανικές πόλεις. Έχουν κάτι κοινό ή όχι αυτές οι κινητοποιήσεις. Ο Σίμον Τόινε από το Επιστημονικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών του Βερολίνου απαντά:

«Το κοινό αυτών των διαμαρτυριών τώρα στο Λονδίνο με τους αγανακτισμένους στη νότια Ευρώπη είναι ότι αισθάνονται εξαπατημένοι σε σχέση με το μέλλον τους. Καθώς επίσης και η αντίληψη ότι σε αυτή τη λεγόμενη αντιπροσωπευτική δημοκρατία δεν εκπροσωπούνται. Και παρόλο που έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν δεν πάνε να ψηφίσουν. Αν θέλει λοιπόν κάποιος να βρει ένα κοινό, σίγουρα είναι αυτό».

- Τι εννοούμε όμως όταν λέμε ότι αισθάνονται εξαπατημένοι σε σχέση με το μέλλον τους;

«Το πρόβλημα είναι και κυρίως στην Ισπανία αλλά και στην Ελλάδα, ότι η εξωτερική πίεση είναι εξαιρετικά μεγάλη. Στην Ισπανία η ανεργία των νέων ξεπερνάει το 40%, και οι άνθρωποι που βρίσκουν μια δουλειά πληρώνονται τόσο άσχημα που δεν αποτελεί πλέον προοπτική το να βρουν μια δουλειά. Έχουν δηλαδή το αίσθημα πως το σύστημα δεν εργάζεται για το καλό τους και δεν μπορούν να βρουν μια θέση μέσα σε αυτό. Και  πιστεύουν επίσης πως η πολιτική δεν τους στηρίζει και δεν τους προσφέρει καμία προοπτική».

- Ας ξαναγυρίσουμε όμως στο Λονδίνο. Γιατί τόση βία όταν κάποιος θέλει να διαμαρτυρηθεί;

«Μπορεί να το δει κανείς σαν διαμαρτυρία, αν και οι άνθρωποι που βρίσκονται στους δρόμους δεν θα είχαν ποτέ την ιδέα να οργανώσουν μια διαδήλωση, διότι απλά δεν το ξέρουν, δεν το έχουν μάθει. Αλλά ούτε νομίζουν ότι μπορούν να ζητήσουν κάτι από τους πολιτικούς, διότι δεν πιστεύουν ότι θα εισακουστούν. Πρόκειται για μια καθημερινή απόρριψη, για έναν καθημερινό ρατσισμό, για τις ευκαιρίες που δεν έχουν εκεί που μένουν. Πρόκειται για καθαρή οργή που ξεσπάει σε αυτές τις περιπτώσεις».

Και ο κ. Τόινε καταλήγει πως το βρίσκει αξιοθαύμαστο και περίεργο που οι διαδηλωτές στη νότια Ευρώπη παραμένουν τόσο ειρηνικοί.

Διαβάστε επίσης: Η κραυγή των ηττημένων