Hellenic Business

Με το ένα μάτι στο ελληνικό πρόβλημα και το άλλο στην «απαράδεκτα ύπουλη» δράση των Οίκων αξιολόγησης, η Ευρώπη έχει κυριολεκτικά χάσει τον ύπνο της. Η δυσκολία που παρουσιάζει η εξεύρεση ενός καθολικά αποδεκτού μοντέλου αντιμετώπισης του ελληνικού προβλήματος και δη και της μετακύλισης του χρέους (roll over ελληνικών τίτλων) προκαλεί κραδασμούς στον πυρήνα της ευρωζώνης, καθώς το άγχος που χαρακτηρίζει τις ατέρμονες διαβουλεύσεις -εν όψει μάλιστα και της επικείμενης Συνόδου του Εurogroup, την ερχόμενη Δευτέρα- κορυφώνεται ανησυχητικά.

Η πηγή του κακού

Ως αρχική «πηγή του κακού» θεωρείται η συμπεριφορά των Οίκων αξιολόγησης, που επέμεναν (και επιμένουν) στον χαρακτηρισμό ως «πιστωτικού επεισοδίου» (δηλαδή πτώχευση) κάθε μορφής μετακύλισης του ελληνικού χρέους. Σε δεύτερη φάση, έναν επιπλέον «πονοκέφαλο» δημιουργεί ο δισταγμός που τώρα προβάλλουν οι ιδιώτες επενδυτές στο θέμα της συμμετοχής τους σε αυτή την μετακύλιση.

Ο Ολλανδός υπουργός των Οικονομικών χαρακτήρισε ως μη ρεαλιστική την συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα: «Είναι αδύνατον να αφήσουμε τις τράπεζες να συμμετάσχουν εξολοκλήρου σε εθελοντική βάση. Αν μία συνεισφορά των τραπεζών οδηγήσει σ’ ένα σύντομο και απομονωμένο επεισόδιο αξιολόγησης, τότε αυτό δεν είναι και τόσο κακό, αφού η Ελλάδα είναι αδύνατον προς το παρόν να βγει στις αγορές».

Αντίθετα, η Γαλλίδα υπουργός Προϋπολογισμού, Βαλερί Πεκρές, επιμένει ότι με κανέναν τρόπο η ανακύκλωση του ελληνικού χρέους δεν θα πρέπει να εκληφθεί ως χρεοκοπία οποιασδήποτε μορφής. Σε αυτή την λογική, και ο Ζαν Κλοντ Τρισέ, εγκλωβισμένος μεταξύ πιέσεων για εξεύρεση λύσης, κηρύσσει για πρώτη φορά ανοικτά τον «πόλεμο» στους Οίκους αξιολόγησης. Είχαν βεβαίως προηγηθεί και οι αρνητικές για τους Οίκους δηλώσεις του επικεφαλής οικονομολόγου του ΟΟΣΑ, Πιέρ Κάρλο Παντοάν: «Δεν είναι αλήθεια ότι διαβιβάζουν (σ.σ. οι Οίκοι) πληροφορίες. Εκφέρουν κρίσεις που επιταχύνουν τις ήδη υφιστάμενες τάσεις. Είναι σαν να σπρώχνεις κάποιον που βρίσκεται στην άκρη του γκρεμού…».

Ακατανόητη πρακτική

Ωστόσο, «κανείς στην Φρανκφούρτη δεν μπορεί να θεωρείται ευτυχισμένος, αφού εκτός από τα πορτογαλικά τοξικά ομόλογα τώρα αναγκαζόμαστε να φορτωθούμε και τα ελληνικά», ισχυρίζονται κύκλοι της Φρανκφούρτης, μετά την συνάντηση Βενιζέλου – Τρισέ. Και προσθέτουν: «Δεχόμενη τα πορτογαλικά ομόλογα, η ΕΚΤ πετά στα σκουπίδια τα άλλοτε αυστηρά της κριτήρια. Καταφεύγει συνεχώς σε ακροβασίες, προκειμένου να ελέγξει την νομισματική αστάθεια στην ευρωζώνη και να διατηρήσει ζωντανή την χρηματοδότηση της Πορτογαλίας. Ανέβασε και το βασικό της επιτόκιο, ωσάν η κρίση να αποτελεί παρελθόν και το μόνο μέλημα να είναι ο περιορισμός του πληθωρισμού».

Το σημαντικό είναι ότι η Ευρώπη επιμένει σε ένα δεύτερο πακέτο διάσωσης, παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα αδυνατεί ν’ ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της προς τους πιστωτές της, καθώς τα έσοδα παρουσιάζουν σταθερή (αν όχι αυξανόμενη) υστέρηση έναντι των εσόδων. Στο πρώτο εξάμηνο του τρέχοντος έτους, η «τρύπα» στα έσοδα φθάνει τα 2,5 δισ. ευρώ, ενώ για το δεύτερο υπολογίζεται πως θα είναι επιπλέον 2,5 δισ. Υπό αυτό το πρίσμα, ισχυρίζονται κύκλοι του Βερολίνου αλλά και των Βρυξελλών, το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα εξυγίανσης της Ελλάδας θα πρέπει να θεωρηθεί ως ξεπερασμένο.

Διαβουλεύσεων συνέχεια

Χθες το βράδυ, στο Βερολίνο, έλαβε χώρα συνάντηση του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, και του νέου Γάλλου ομολόγου του, Φρανσουά Μπαρουάν. Η ατζέντα των υπό συζήτηση θεμάτων ήταν ανοιχτή, αλλά όλοι υποψιαζόμαστε ότι τους απασχόλησε κυρίως το ζήτημα της συμμετοχής των ιδιωτών επενδυτών. Σε αυτό συνηγορεί άλλωστε και το γεγονός ότι η συνάντηση ήταν «κλειστή», δεν πραγματοποιήθηκαν ανακοινώσεις από καμία πλευρά.

Αντίθετα, το Διεθνές Χρηματοοικονομικό Ινστιτούτο (ο επικεφαλής του οποίου Σαρλ Νταλάρα έχει αναλάβει χρέη συντονιστή για το νέο πακέτο διάσωσης της Ελλάδας), αφού ολοκλήρωσε την συνάντηση τραπεζιτών, ασφαλιστών και επενδυτών την οποία το ίδιο συγκάλεσε, προέβη σε ανακοινώσεις σχετικά με τις συζητήσεις για τις υποβληθείσες προτάσεις για την μετακύλιση του ελληνικού χρέους. Η συνάντηση εστίασε κυρίως στο γαλλικό και το γερμανικό «μοντέλο» αναχρηματοδότησης, αφήνοντας στο περιθώριο το ιταλικό ως μη αποδεκτό από τους ενδιαφερόμενους. Αλλά περισσότερα θα γνωρίζουμε μετά την σύγκληση του άτυπου Συμβουλίου υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης.

Πάνος Γιαννάκαινας