Hellenic Business

Ε, λοιπόν, η μικρή Ερέντιρα δεν ήταν και τόσο αθώα! Βέβαια, το να κάψει το σπίτι της γιαγιάς της δεν το ευλογεί κανείς, αλλά όταν η γραία μέγαιρα κράζει πως... μαζί τα φάγαμε τα ρημάδια σίγουρα έχει τα δίκια της.

Διότι, όταν τα πακετάκια Ντελόρ γίνονταν βίλες και τζιπιές και φουρνίσματα στις Ελβετίες, κανείς δεν κουνούσε το δάχτυλο. Σε μια χώρα με αυθαίρετα περισσότερα του ενός εκατομμυρίου, τι αίσθηση να σου προκαλεί το αναψυκτήριο με τους ανασφάλιστους Ινδούς ή το αυθαίρετο του υπουργού μέσα στην δασική έκταση; Όταν ολάκερη η χώρα κατακαίγεται και ο υπουργός βλέπει στην Ολυμπία μονάχα μερικά καψαλισμένα δεντράκια, όταν οι έρευνες για τα σκάνδαλα ημετέρων και υμετέρων μπατάρουν σαν τα σάπια υποβρύχια της Ferrostaal και ο σοσιαλιστής υπουργός παντρεύεται στα Παρίσια προς παραδειγματισμό των προλεταρίων ψηφοφόρων του, όταν ρίπτεται στο κενό απ' τον τέταρτο όροφο ο ευτραφής και ερωτύλος μέντορας του Πολιτισμού μας και οι κασέτες αλλάζουν χέρια ανέγγιχτες (!), σου φταίει το ανύπαρκτο σχέδιο των 100 ημερών του νυν ή μήπως η επανεκκίνηση της οικονομίας του Ζαππείου 2;

Τό 'καψε το φτωχοκάλυβο της γιαγιάς η Ερέντιρα, το ρήμαξε στην κυριολεξία. Πόρνη τώρα σέρνεται στις Ευρώπες για να βγάλει την ζημιά. Ωσάν καμαριέρα ξεπουλιέται, από κρεβάτι σε κρεβάτι, διότι μπορεί να μην τα έφαγε μαζί με του άλλους αλλά κάτι πρόλαβε κι αυτή να τσιμπήσει. Μήπως αυτό ήθελε να πει ο υπουργός - Θείο δώρο; Μήπως θα πρέπει να περιμένουμε ένα σχέδιο χιλιάδων ημερών του νυν ή, έστω, ένα Ζάππειο στη ν δύναμη που βαίνει στο άπειρο (που λένε και οι μαθηματικοί) με βάρκα την ελπίδα;

Όχι, δεν ήταν άσπλαχνη η γιαγιά. Ούτε αθώα η πιτσιρίκα. Οι πόρνες συνηθίζουν να διαθέτουν επιλεκτική μνήμη. Και μια σιγουριά, ότι θα σταματήσουν να πουλιούνται πριν έρθει το γήρας. Αυτό είναι το δικό τους Μνημόνιο, αυτό πληρώνουν...

Πάνος Γιαννάκαινας