Hellenic Business

Έσοδα 50 δισεκατομμυρίων ευρώ προβλέπεται ότι θα εισπράξει το Κράτος κατά το διάστημα 2011 - 2015, από το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων το οποίο, μέσω της πώλησης ποσοστού 10% του ΟΤΕ, έχει ήδη τεθεί σε εφαρμογή, εφ' όσον βεβαίως υποθέσουμε ότι αυτό θα εκτελεσθεί σύμφωνα με το σχεδιασμό του.
Δε θα σταθούμε στα νομικά θέματα τα οποία προκύπτουν και για τα οποία, στην παρούσα φάση, αναζητείται λύση (δείτε σχετικό άρθρο). Θα σταθούμε στην παρατήρηση που προκύπτει από την εξέταση και τη σύγκριση των αριθμών, αναφορικά με τη ματαιότητα του εγχειρήματος της πώλησης δημόσιας περιουσίας, με δεδομένη τη σημερινή αδιέξοδη κατάσταση του δημόσιου χρέους της χώρας.

Σε καμία περίπτωση δεν είμαστε εναντίον της αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας της χώρας. Όμως, οι ενέργειες αυτές θα πρέπει να γίνουν με πρόγραμμα, με μεθοδικότητα και με στρατηγικό σχεδιασμό. Και όχι μέσα από μία λογική “κατεπειγουσών πωλήσεων” για να σωθεί κάτι που δε σώζεται, ή για να περιορίσουμε τις ζημιές των γερμανικών ή των γαλλικών τραπεζών.

Η πώληση ποσοστού 10% του ΟΤΕ (περίπου 49 εκατομμύρια μετοχές προς 8 ευρώ ανά μετοχή) απέφερε στα δημόσια ταμεία ποσό ύψους 390 εκατομμυρίων ευρώ περίπου (δείτε σχετικό άρθρο). Αν όμως, λογαριάσουμε ότι, οι τόκοι του δημόσιου χρέους φθάνουν στα 16 περίπου δισεκατομμύρια ευρώ, τότε με απλές αναγωγές βρίσκουμε ότι, για κάθε μέρα που περνά, μόνον για την πληρωμή των τόκων, χρειάζονται 43,8 εκατομμύρια ευρώ. Με άλλα λόγια, η πώληση του 10% του ΟΤΕ, έφερε στα δημόσια ταμεία έσοδα για την κάλυψη των τόκων 9 ημερών! Δηλαδή, για διάστημα μικρότερο απ’ όσο διήρκεσαν οι διαπραγματεύσεις!

Δεν έχουμε καμία ιδεοληψία σχετικά με την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και δεν αποδεχόμαστε την πλειοψηφία όσων λέγονται για “εταιρίες στρατηγικής σημασίας” που πρέπει να παραμείνουν στο δημόσιο.
Παράλληλα, πάντα πιστεύουμε ότι, κάποιος που χρωστάει, πρέπει να κάνει ότι είναι δυνατό, για να ξεπληρώσει τα χρέη του. Και το ίδιο ισχύει και για τη χώρα μας.

Όμως, σήμερα τα πράγματα τείνουν να ξεφύγουν από κάθε λογική. Θα πρέπει να σκεφθούμε ότι, πέρα από τη συμβολή μας στη διατήρηση των ισορροπιών στις διεθνείς αγορές ή την Ευρώπη, υπάρχει και το αύριο, στο οποίο η χώρα θα πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει και να λειτουργεί.
Φέτος, η χώρα θα χρειασθεί περισσότερα από 16 δισεκατομμύρια ευρώ για την πληρωμή των τόκων του χρέους της. Τον επόμενο χρόνο, το ποσό αυτό θα αυξηθεί σε 17,5 δισεκ. ευρώ. Το 2013, σε ακόμη περισσότερο. Για το διάστημα 2011 - 2015 η Ελλάδα θα χρειασθεί 90 δισεκατομμύρια ευρώ για την πληρωμή των τόκων.

Η χώρα πουλά τη δημόσια περιουσία της και ρίχνει τα χρήματα σε ένα βαρέλι δίχως πάτο. Και, κατά τα φαινόμενα, αυτό γίνεται μέσα σε μία κατάσταση πανικού, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς συντεταγμένες, χωρίς να ξέρουμε πού θα πάει η κατάσταση. Αυτό γίνεται μέσα σε ένα περιβάλλον όπου ο καθένας εκβιάζει τους άλλους και προσπαθεί να προστατέψει τα δικά του συμφέροντα και τις δικές του ιδιαιτερότητες.

Η πλειοψηφία των ειδικών και των αναλυτών, αλλά και ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού (όπως τουλάχιστον έδειχναν οι περυσινές δημοσκοπήσεις), αρχικά είδαν  θετικά την ευρωπαϊκή παρέμβαση διάσωσης, όπως είχε εκδηλωθεί πέρυσι. Σήμερα, αμφιβάλλουν για το εάν μπορεί να υπάρξει λύση.
Αμφιβάλλουν επειδή βλέπουν ότι, ο καθένας προωθεί τα δικά του συμφέροντα, επειδή βλέπουν ότι ουσιαστικά κανένας από όσους έχουν συστήσει την τρόικα μπορούν να πουν ξεκάθαρα προς τα πού οδεύει η χώρα: Το ΔΝΤ απειλεί να διακόψει τη χρηματοδότηση, η ΕΚΤ φοβάται τη χρεοκοπία και δεν επιτρέπει κάποια ρύθμιση που ενδεχόμενα να θεωρηθεί ως “πιστωτικό γεγονός’ και η Ευρωζώνη άγεται και φέρεται χωρίς να έχει απάντηση και χωρίς να έχει λύσεις.  Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει ούτε λύση, ούτε και πλάνο.

Οδηγείται η χώρα στη χρεοκοπία που -σαφέστατα- προβλέπει το “Σύμφωνο για το ευρώ” ότι θα ισχύει από το 2013; Πιθανότατα προς τα εκεί οδηγείται. Και απλά σήμερα, όλοι προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο, έτσι ώστε να μειωθούν τότε οι επιδράσεις προς τα δικά τους συμφέροντα. Όμως, μας έχουν εξηγήσει τί θα γίνει τότε; Γνωρίζει κανένας; Πάλι για χρεοκοπία δε θα πρόκειται; Θα συνιστά βεβαίως και πιστωτικό γεγονός, έτσι δεν είναι; Αν έτσι έχουν τα πράγματα και με δεδομένο ότι, όσο καθυστερεί η χρεοκοπία, τόσο χειρότερη θα είναι, τότε γιατί η χώρα συναινεί στο να καθυστερεί το “μοιραίο” που δείχνει να είναι αναπόφευκτο;

Ας τελειώνει πια αυτό το “διεθνές χρηματοοικονομικό και πολιτικό πόκερ” που παίζεται στην πλάτη της χώρας και του λαού της. Ας ξεκαθαρίσουν οι εμπλεκόμενοι (εκβιαστές και εκβιαζόμενοι) πιο μπορεί να είναι το μέλλον της χώρας και του λαού της, με βάση κάθε ενδεχόμενο σενάριο. Και κυρίως, ας μας εξηγήσουν το πώς ακριβώς θα “δουλεύει” το “Σύμφωνο για το Ευρώ”. Αν η χώρα οδηγηθεί στη “μέγγενη” της “αναγκαστικής χρεοκοπίας” που προβλέπει το Σύμφωνο, τότε ποιά θα είναι η εξέλιξη; Γνωρίζουμε; Γνωρίζει κάποιος;

Πολύ φοβούμαι πως όχι... Τότε, γιατί έχει προκληθεί αυτό το χάος στην κοινωνία μας; Γιατί ταλαιπωρείται έτσι ο λαός και η οικονομία της χώρας, όταν κανείς δεν έχει λύσεις; Και τελικά, γιατί μας αναγκάζουν να σπρώχνουμε χρήματα μέσα σ’ αυτό το βαρέλι δίχως πάτο;

* Οικονομολόγου, αρθρογράφου, συγγραφέα

Πηγή: eurocapital.gr