Μεγάλος ο αριθμός ορφανών και εγκαταλειμμένων παιδιών στην Ελλάδα

Πριν από 10 χρόνια, Επιτροπή της Βουλής υπό την κ. Φώφη Γεννηματά, αποφάνθηκε ότι τα ορφανά και εγκαταλειμμένα παιδιά στην Ελλάδα ανέρχονται σε 95.000. Υπάρχουν δε, περισσότερα από 200 Ορφανοτροφεία, από τα οποία λειτουργούν λιγότερα από δέκα. Και δεν λειτουργούν τα υπόλοιπα, διότι κατά τους αρμοδίους δεν υπάρχουν ορφανά! Εξάγεται το συμπέρασμα, ότι η επιτροπή της Βουλής, υπό την κ. Γεννηματά, έδωσε πλαστά στοιχεία ή το Υπουργείο δεν έχει επαρκή πληροφόρηση από τους υπαλλήλους του.
Όσον αφορά το πρώτο, δεν μπορούμε να βρούμε κάποιο λόγο που να οδήγησε την Επιτροπή της Βουλής να μας παραπλανήσει και να παρουσιάσει ανύπαρκτο αριθμό εγκαταλειμμένων παιδιών, ως υπαρκτό. Ως προς το δεύτερο, υπάρχουν πολλοί λόγοι να υποψιαζόμαστε ότι σκοπίμως κάποιοι τροφοδοτούν υπουργούς και υφυπουργούς με ψευδή στοιχεία ή ότι δεν λειτουργούν σωστά οι αρμόδιες υπηρεσίες.
Θα έλεγε κάποιος, ότι δεν υπάρχει χρεία αποδείξεων, αφού όλοι είμαστε μάρτυρες της παρουσίας παιδιών στους δρόμους, που με οχληρότητα επιχειρούν να πουλήσουν χαρτομάντιλα ή στυλό. Η πονηριά των εκμεταλλευτών «κηδεμόνων» τους, έγκειται στο ότι τα παιδιά δεν επαιτούν -περίπτωση κατά την οποία θα μπορούσε να συλληφθεί ο κηδεμόνας για έκθεση ανηλίκου- αλλά… εργάζονται.
Επειδή όμως, το αρμόδιο υπουργείο δεν έχει αντιληφθεί τι συμβαίνει, να δώσουμε εμείς τα στοιχεία που απαιτούνται. Συνέβη, σε τηλεοπτική εκπομπή προ τριετίας, ο αρμόδιος υφυπουργός κ. Κωνσταντόπουλος να αρνείται την ύπαρξη εγκαταλειμμένων παιδιών και την ίδια ώρα να προβάλλονται ρεπορτάζ που αποδείκνυαν το αντίθετο. Ο κ. υφυπουργός όμως, παρέμεινε συνεπής στην άρνησή του.
Παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Άρη Θεσσαλονίκης, ο κ. Γιάννης Βένος, μας είπε ότι οδήγησε ο ίδιος απροστάτευτο παιδί σε Ορφανοτροφείο της πόλης μας, αλλά δεν το δέχθηκαν. Και αν αυτά θεωρηθούν ασήμαντα, έχω τη διαβεβαίωση εισαγγελέων της Θεσσαλονίκης, για ύπαρξη απροστάτευτων παιδιών και άρνηση των Ορφανοτροφείων να τα δεχθούν. Σε ερώτησή μου γιατί δεν επεμβαίνουν, η απάντηση ήταν αφοπλιστική: «Το πράξαμε. Δώσαμε εντολή στην Αστυνομία να πάρει τα παιδιά από τους δρόμους. Τα κράτησαν στο αστυνομικό τμήμα, ώσπου να βρούμε κατάλυμα. Το παιδικό χωριό SOS έχει περιορισμένη χωρητικότητα. Τα δε Ορφανοτροφεία, μας είπαν ότι δεν δέχονται παιδιά. Έτσι μετά από λίγη ώρα, αφού τα πρόσφεραν από ένα σάντουιτς, τα παιδιά ξαναγύρισαν στα στέκια τους».
Γιατί όμως υπάρχουν τόσα πολλά παιδιά απροστάτευτα; Στα μεταπολεμικά χρόνια, ο αριθμός των ορφανών ήταν πολύ μεγάλος, κυρίως λόγω των πολλών νεκρών από τις επί δεκαετία ένοπλες συγκρούσεις στη χώρα μας, αλλά και από το μεγάλο αριθμό θνησιμότητας, όταν θέριζαν οι αρρώστιες (π.χ. φυματίωση, ελονοσία), που σήμερα δεν είναι το ίδιο θανατηφόρες. Είναι προφανής, επομένως, η απορία, αφού εξέλειπαν οι αιτίες εκείνες, ποιοι είναι οι λόγοι ύπαρξης τόσο μεγάλου αριθμού εγκαταλειμμένων παιδιών σήμερα;
Είναι πολλοί. Κατά πρώτο λόγο, ο μεγάλος αριθμός θανατηφόρων δυστυχημάτων. Κατά δεύτερο, έχουν εκλείψει προ πολλού οι ηθικές αναστολές, γι’ αυτό και γίνεται εκμετάλλευση των παιδιών είτε προς επαιτεία, είτε προς πώληση οργάνων σώματος, είτε οδηγώντας τα στην πορνεία. Σοβαρότατος λόγος επίσης, είναι η κοινωνική αποσύνδεση, η χαλάρωση δηλαδή των κοινωνικών δεσμών, καθώς επίσης και η εγκατάλειψη του παραδοσιακού τρόπου ζωής. Πριν από λίγες μόνο δεκαετίες, θα ήταν αδιανόητο ένα παιδί να αφεθεί απροστάτευτο από τους συγγενείς ή ακόμη και από τα μέλη των μικρών -τότε- κοινωνιών. Ήταν προσβολή για όλη την κοινότητα, ακόμη και η ύπαρξη επαίτη.
Ως προς την άλλη απορία γιατί δεν δέχονται τα ορφανοτροφεία παιδιά, και γιατί από τα πλέον των 200 Ορφανοτροφείων που έχει η χώρα μας μόνον εννιά υπολειτουργούν, θα ασχοληθούμε αύριο.