Ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος... σε ειδικές αποστολές

Σε υπουργό ειδικών αποστολών έχει εξελιχθεί ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος, αφού μετά τη θητεία του στο υπουργείο Απασχόλησης, όπου ήρθε αντιμέτωπος με την επείγουσα ασφαλιστική μεταρρύθμιση, μετατέθηκε στο υπουργείο Υγείας, για να αντιμετωπίσει τα μεγάλα ελλείμματα των προηγούμενων τριών χρόνων και να νοικοκυρέψει κυρίως τα νοσοκομεία, ώστε να σταματήσουν να χάνονται δισεκατομμύρια. Αν πετύχει και σε αυτήν την αποστολή, θα ανακτηθεί το χαμένο κύρος των γιατρών και ολόκληρου του συστήματος υγείας, το οποίο έχει διασυρθεί, γιατί η σπατάλη δισεκατομμυρίων δεν γίνεται χωρίς τη συμμετοχή και τη συνενοχή των γιατρών είτε στα νοσοκομεία είτε στο ΙΚΑ, είτε στα άλλα ασφαλιστικά ταμεία.

Βέβαια, υπάρχουν πρόσθετες δυσκολίες, γιατί λόγω της ύπαρξης του μνημονίου, που επιβάλλει μειώσεις στις δημόσιες δαπάνες, αυτές οι μεταρρυθμίσεις δεν γίνονται όπως θα έπρεπε με νέες επενδύσεις, με άνεση χρόνου για διάλογο και με μακροχρόνιο σχεδιασμό. Αντίθετα, μπορούν να κατηγορηθεί εύκολα -και αυτό είναι πραγματικό και όχι εφεύρημα όσων διαφωνούν- ότι μοναδικός στόχος είναι η μείωση των δαπανών, επομένως η συρρίκνωση του συστήματος παροχής ιατρικών υπηρεσιών και η πτώση της ποιότητας προς όφελος του ιδιωτικού τομέα.

Η ισορροπία είναι δύσκολη είτε αφορά το φάρμακο είτε τις υπηρεσίες υγείας, και πολύ περισσότερο γιατί πρόκειται για ένα σοσιαλιστικό κόμμα, το οποίο μάλιστα δημιούργησε το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Ο Ανδρέας Λοβέρδος προσπαθεί λοιπόν να πείσει με πληθωρική παρουσία στα μέσα ενημέρωσης ότι αυτό που επιβάλλει είναι μια αυστηρή «δίαιτα» με στόχο την ενδυνάμωση και όχι μια συρρίκνωση με κίνδυνο τον θάνατο του ΕΣΥ ως κοινωνικός μισθός όπως σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε τα προηγούμενα χρόνια.

Η άλλη του φροντίδα είναι να πείσει ότι είναι αποτελεσματικός στη διοίκηση, ότι οι λέξεις πιάνουν τόπο και οι αποφάσεις εφαρμόζονται. Σε λεκτικό επίπεδο φτάνει στο σημείο να γίνεται δογματικός, όταν υποστηρίζει ότι «αυτό που λέμε είναι σωστό», «το επιχείρημά μας είναι σωστό» ως ένα είδος αυτονόητης εμπιστοσύνης, όταν το ζητούμενο είναι ακριβώς η άβυσσος που χωρίζει τις προεκλογικές εξαγγελίες με τις μετεκλογικές κυβερνητικές αποφάσεις. Αλλοτε, όπως έγινε με την ηλεκτρονική συνταγογράφηση, προσπαθεί να εμφανιστεί ως ρεαλιστής λέγοντας ότι μόνο με επείγουσες αναθέσεις μπορεί να αρχίσει να υλοποιείται στα μέσα του 2012. Και αυτό, όταν λίγους μήνες πριν είχε παρουσιάσει την ηλεκτρονική συνταγογράφηση ως μέσο άμεσης εφαρμογής από τις αρχές του 2011, όπως και έγινε για κάποια ασφαλιστικά ταμεία.

Το αποτέλεσμα ήταν να εκτεθεί ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ο οποίος είχε πει για την ηλεκτρονική συνταγογράφηση πως είναι «η επανάσταση του αυτονόητου» (και η φράση έγινε διάσημη) και ότι μειώνει άμεσα τις δαπάνες για φάρμακα κατά δισεκατομμύρια, αποκλείοντας τις «λαμογιές» και τη συνενοχή γιατρών, φαρμακοποιών και βιομηχανίας. Αναγκάστηκε ο ίδιος ο πρωθυπουργός να καλέσει ειδική σύσκεψη για να ακούσει τις αντιρρήσεις του Ανδρέα Λοβέρδου και να συμφωνήσουν τελικά όλοι ότι πρέπει μέσα σε ένα δίμηνο να τελειώσουν όλες οι διαδικασίες, διαγωνισμοί κ.λπ., και να επιστρατευθούν χρήματα από άλλα κονδύλια για να υλοποιηθεί μέσα στο 2011 η ηλεκτρονική συνταγογράφηση.

Είναι ένα κομβικό σημείο για τις ανοιχτές διαπραγματεύσεις του υπουργού με τους φαρμακοποιούς (όπου το ζητούμενο είναι το άνοιγμα του επαγγέλματος), γιατί το επιχείρημα υπουργείου και φαρμακοποιών εναντίον της αύξησης του αριθμού των φαρμακείων είναι ότι αυτό θα προκαλέσει αύξηση της δαπάνης για φάρμακα. Αυτό αποτελεί παραδοχή ότι με τη συνεργασία γιατρών και φαρμακοποιών έχουμε υπερσυνταγογράφηση για να μοιραστούν τα κέρδη. Η ηλεκτρονική συνταγογράφηση βάζει τέρμα σε αυτές τις συνομωσίες διαφθοράς και επομένως μπορεί να ανοίξει ένα φαρμακείο ανά 1.000 κατοίκους αντί για 1.500 που ισχύει σήμερα.

Το άλλο μέτωπο με τους γιατρούς είναι πολύ δυσκολότερο, καθώς περιλαμβάνει και συγχώνευση νοσοκομείων, άρα, κλείσιμο και υποβάθμιση ενός αριθμού τους, ώστε με το προσωπικό που θα αποσπασθεί να ενισχυθούν όσα νοσοκομεία απομείνουν. Ενα «μυστικό» σημείο διαφωνίας των γιατρών που εργάζονται για το ΙΚΑ και για τα άλλα ασφαλιστικά ταμεία είναι ότι θα χάσουν μέρος των αμοιβών και της πελατείας τους. Ανάλογα με τους ασφαλισμένους που θα εξετάζουν στα ιδιωτικά τους ιατρεία θα αμείβονται οι περίπου 25.000 γιατροί που θα ενταχθούν στον πρωτοβάθμιο οργανισμό υγείας. Η εισήγηση του Ροβέρτου Σπυρόπουλου, διοικητή του ΙΚΑ, είναι να αμείβονται με 10 ευρώ ανά ασθενή και μέχρι 250 συμβεβλημένους τον μήνα.

Δηλαδή, αμοιβή με το κομμάτι και μέχρι 2.500 ευρώ τον μήνα. Για τους 8.000 γιατρούς του ΙΚΑ (που τώρα παίρνουν 1.600 έως 1.800 ευρώ) συζητούν να μπορούν, πέραν της τετράωρης απασχόλησής τους στο ίδρυμα, να δέχονται έως 100 ασθενείς τον μήνα με αμοιβή 5 ευρώ. Η αντίδραση των γιατρών οφείλεται φυσικά στο ότι σήμερα μπορούν να είναι συμβεβλημένοι με περισσότερα από ένα Ταμεία, άρα, να βγάζουν περισσότερα και να αυξάνουν παράλληλα την ιδιωτική πελατεία τους.

Τα πράγματα είναι δύσκολα, καθώς η κατάσταση στα νοσοκομεία είναι κάτω από τα όρια. Τα ραντεβού έτσι κι αλλιώς κλείνονταν για μετά από μήνες και τώρα με τις κινητοποιήσεις αυτά αναβάλλονται και κανείς δεν ξέρει για πότε, οι ουρές ταλαιπωρούν όλους τους πολίτες και οι ασφαλισμένοι αισθάνονται ότι τους πετάνε «σαν το σκυλί», όπως λένε. Μερικοί για να αποφύγουν τις ουρές φτάνουν στο σημείο να καλούν το ΕΚΑΒ, γιατί μόνον αν σε μεταφέρουν με ασθενοφόρο, σε εξετάζουν κατά προτεραιότητα στα επείγοντα. Η έλλειψη πρωτοβάθμιας υγείας ή διαλογής στα νοσοκομεία επιτρέπει ακόμα και αυτήν τη στρέβλωση να χρησιμοποιείται το ΕΚΑΒ ως ταξί ή ως… γρηγορόσημο για να παρακάμψουν τις ουρές…

espressonews