Προβλέπει (ξανά) αναδιάθρωση ελληνικού χρέους

Η σημερινή Ιnternational Ηerald Τribune δημοσιεύει ανάλυση του Paul Krugman, με τίτλο «Η νίκη και η τραγωδία του ευρώ» και θέμα την κρίση που πλήττει την Ευρώπη, μια κρίση, που όπως σχολιάζει χαρακτηριστικά, «έχει όλα τα στοχεία μιας κλασικής αρχαίας ελληνικής τραγωδίας».

Όπως υποστηρίζει η παρούσα τραγωδία του ευρώ έγκειται στο γεγονός ότι το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα ήταν προορισμένο για να αποτελέσει ένα μέσο συνοχής και να εγγυηθεί την ειρήνη, τη δημοκρατία και την ευημερία εντός Ε.Ε.

Ο Krugman μέσα από μια αναδρομή της ιστορίας της γέννησης της ευρωζώνης και του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, επισημαίνει ότι η δημιουργία του αναμενόταν να αποκαταστήσει την αίσθηση εμπιστοσύνης ειδικότερα για τις χώρες εκείνες που αντιμετωπίζονταν πάντα ως επενδυτικά επικίνδυνες. Ωστόσο, στη συνέχεια, έγινε προφανές ότι «αυτή η επιδίωξη για εμπιστοσύνη δεν αποτελούσε παρά το δόλωμα για μια επικίνδυνη παγίδα», σχολίαζει.

«Η Ελλάδα, με μια μακρά ιστορία αδυναμίας χρέους και υψηλά επίπεδα πληθωρισμού, συνιστά το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα», σημειώνει. «Έως τα τέλη της δεκαετίας του ’90 η δημοσιονομική ιστορία της Ελλάδας αντικατοπτρίζεται στις αποδόσεις ομολόγων της: Οι επενδυτές θα μπορούσαν να αγοράσουν ομολογιακούς τίτλους του ελληνικού κράτους μόνο στην περίπτωση που θα έπρεπε να πληρώσουν υψηλότερα επιτόκια σε σχέση με τα κρατικά ομόλογα άλλων ‘ασφαλέστερων’ χωρών, όπως της Γερμανίας. Καθώς πλησιάζε η δημιουργία του ευρώ, ωστόσο, τα ασφάλιστρα κινδύνου της Ελλάδας περιορίζονταν. Εξάλλου, επικρατούσε η άποψη ότι το ελληνικό χρέος σύντομα θα έπαυε να επηρεάζεται από τους πληθωριστικούς κινδύνους, και φυσικά κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι ένα νέο κράτος-μέλος της νομισματικής ένωσης θα χρεοκοπούσε».

«Όταν η ελληνική κυβέρνσηση άλλαξε το 2009 τα δημοσιονομικά προβλήματα ήρθαν στο φως και ξαφνικά αποκαλύφθηκε ότι η Ελλάδα είχε πολύ μεγαλύτερο έλλειμμα και χρέος από ό,τι θα μπορούσε κανείς να εκτιμήσει και κατά συνέπεια οι επενδυτές ανέλαβαν δράση. Σήμερα βιρσκόμαστε αντιμέτωποι με μια κρίση. Η Ελλάδα και η Ιρλανδία παγιδεύτηκαν εντός ενός φαύλου κύκλου και το μήνυμα είναι σαφές: οι επενδυτές δεν πιστεύουν ότι οι δύο χώρες είναι σε θέση να αποπληρώσουν τελείως το χρέος τους και με άλλα λόγια, αναμένουν μια αναδιάρθρωση χρέους, ανάλογη ίσως με αυτή της Αργεντινής», σημειώνει άρθρο.

Σύμφωνα με τον Krugman, «μια τέτοια είδους αναδιάρθρωση χρέους δεν θα σήμαινε και το τέλος των οικονομικών προβλημάτων. Για παράδειγμα, η Ελλάδα: ακόμη και αν η κυβέρνηση ήταν έτοιμη να προχωρήσει σε παύση πληρωμών, θα όφειλε να συνεχίσει να περιορίζει τις δαπάνες της και να αυξάνει τους φόρους ώστε να επιτύχει ισοζύγιο στον προϋπολογισμό της και επιπλέον, θα έπρεπε να αντιμετωπίσει και το πρόβλημα του αποπληθωρισμού. Από την άλλη όμως, η αναδιάρθρωση χρέους μπορεί να θέσει τέλος στο φαύλο κύκλο της έλλειψης εμπιστοσύνης και του αυξανόμενου κόστους επιτοκίων δανεισμού». Στο πλαίσιο αυτό, κατά την άποψη του Krugman «η Ελλάδα είναι δύσκολο να αποφύγει τελικά μια αναδιάρθρωση χρέους και το ίδιο ισχύει και για την Ιρλανδία».